στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ταξιδέψαμε μαζί
στο βαγόνι για ζωή
σε ετούτη τη Γη
μα εγώ σου το’ χα πει
μην έρθεις εσύ
να μη πληγωθείς
Χαμογέλασες δειλά
όταν σου’ πα πως στη Γη
έχει αγκάθια πολλά
έχει αγκάθια η αγκαλιά
μην έρθεις εσύ
να μη πληγωθείς.
Είμαστε συνεπιβάτες
με βαλίτσες αυταπάτες
Όση και αν φέραμε χαρά
αυτή δεν μας αρκεί
σκοτώνουν στη Γη
πληγώνουν πολύ
έχουν θάψει τη χαρά
με δάκρυα πολλά
και πόνο μαζί.
Και γέλασες εσύ
όταν σου’ πα πως στην Γη
έχει αγκάθια πολλά
έχει αγκάθια η αγκαλιά
μην έρθεις μαζί
να μη πληγωθείς.
Τώρα πια…
ζήσαμε…
είδαμε…
κλάψαμε…
μάθαμε…
πήραμε…
κι’ όλοι αυτοί μαζί
εμάς μας δείρανε
πήρανε…
φτύσανε…
χτύπησαν…
χλεύασαν…
έδιωξαν…
εγώ όμως αν θυμάσαι
στο ’ χα πει
πως φτιάχνουνε καρφιά
και όποια καρδιά
τους πει πως αγαπά
την σταυρώνουνε φριχτά
δεν αντέχουν στη Γη
αγάπη πολύ…
Έλα πια τώρα μαζί
το ταξίδι επιστροφής
κάνουμε πάλι οι δυο
φύγουμε πια από ‘ δω
όπου πάντα σ’ αδικώ
και μόνο πονώ.
Θυμάσαι στο’ χα πει
πως φτιάχνουνε καρφιά
και όποια καρδιά
τους πει πως αγαπά
την σταυρώνουνε φριχτά
δεν αντέχουν στη Γη
αγάπη πολύ…
Τώρα στη στάση περιμένω
το επόμενο το τρένο
πέτα όλες τις βαλίτσες
με τις πίκρες
και το κλάμα
κι’ έλα αγάπη μου συνάμα
στη βαλίτσα σου και μόνο
βάλε μόνο την Αγάπη
μόνο την Αγάπη στην ψυχή…
Νίκος Στυλιανού