στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ήρθαν τώρα
που οι αισθήσεις μου
κωφεύουν...
Τώρα που
μόνο στάχτες είμαι
απ' της
εξέτασης της
ιεράς το μαρτύριο...
...πάνω που
στάθηκα φιλί στα
πόδια σου
με σκόρπισαν...
Ποιο φως-;-
Ποιος θεός-;-
Ποια αγάπη-;-...
Για ποιες Ιθάκες μιλούν;
Οι Ιθάκες παζαρεύουν ή,
μένουν κάστρα αγέρωχα
Συνδετικοί κρίκοι
ανάμεσά τους
δεν υπάρχουν...
Τιμωρός και
σταυροφόρος συνάμα
των ερώτων
δεν υπάρχει -
φονιάς του αύριο,
ναι!... Αυτός υπάρχει!...
Τιμωρημένος, ο
εραστής σταυρωμένος
υπάρχει
και δήμιος -
λογχευτής της
καρδιάς υπάρχει...
πύον ή αίμα θα στάξει-;-
πύον ή αίμα-;-
........
Κι αυτός που
συγχωρέθηκε
είναι αυτός που
αγκάλιασε τα λάθη του
και είπε:"δικά μου"-
κι εσύ
ταξίδευε παράξενα μετά-!-..
το μπόι μετριέται
απ' του παιδιού το
στερημένο αύριο
όταν
γροθιά μεταλλάσσεται
στην ηθική των
γερόντων με
τα σταυροκοπήματα
στις ανάπηρες εικόνες
των εκκλησιών...
Δε συγχωρεί ο θεός-!-
Δε συγχωρούν οι άγιοι-!-
Οι λεπροί συγχωρούν
κι οι αλήτες
που κάπνισαν θυμάρι
και ρίγανη
κι έμειναν νηστικοί
απ' αγκαλιά -
γιατί στις
σπιναλόγκες τους
λιμάνια λείπουν
κι οι σημαίες των
νησιών τους
γάζες έγιναν
να δέσουν τα
κομμάτια τους
μη στάξουν οι
πληγές και
τους δραπετεύσει το πάθος...