ΘΕΑΤΡΑ ΠΟΛΛΑ Η ΖΩΗ ΜΑΣ..

Θα ΄ρθει μια ώρα -
Μια ακατάληπτη ώρα -
Θα ΄ρθει
Ο χρόνος μου
Μια Κυριακή
Ίσως και Σάββατο… μα
Έχει σημασία -;-

Εκείνο που θυμάμαι
Είναι που πάντα έπλενα
Με τα χέρια μου να
Απουσιάζουν
Από τις διαδικασίες
Μόνο η σκάφη
Σαπούνι Μασσαλίας
Και τα ρούχα –
Αποφόρια ημερών
Ανήμερων θεριών
Πάνω στα κεραμίδια
Που σκοτείνιαζαν
Τα μάτια μου
Κι η πλύση
Με τα λόγια τους σε
Διαφημιστικές καμπάνιες
Διαρκείας σαν
Την παρκετίνη
Για λάμψη ακαταμάχητη –
Που δεν νικιέται ούτε με
Αλκοόλ σε
Συνεχή ροή
Από το στόμα μου
Που στάθηκε σε
Σχήμα Οοοο
Όταν τα σημάδια των
Καιρών
Ξημερώθηκαν
Πάνω απ’ το κεφάλι μου..
Κι έλεγα…
Τι έλεγα αλήθεια -;-
Ω, ναι -!- Θυμάμαι
Σας έχω πει..
Πάντα -!-
Πάντα θυμάμαι..
Όταν στις
Νιόβγαλτες αμυγδαλιές
Δε συμμορφώνονταν τα
Παιδιά
Και κούνια έκαναν
Στ’ αμούστακα κλαριά τους…
Κι εγώ
Να πλένω
Δίχως να ξεπλένω
Και δίχως χέρια
Αν αγκαλιάσεις μια φορά
Και κλάψεις μέσα στο φιλί
Δεν έχεις χέρια γι’ άλλα…
Σε σχήμα Οοοο
Που έμεινε το στόμα μου
Για να ορίζει
Τα σημάδια
Να εξηγεί τα πράγματα
Όταν στα θέατρα
Πίσω απ’ το πλυσταριό
Όλο θέατρα πίσω απ’
Το πλυσταριό
Κι αλλού… Τίποτα
Τίποτα αλλού
Δεν έχει άλλο…
Μόνο πίσω
Θέατρα πολλά
Στο τέλος, ένα
Τσίρκο
Εκεί στο τέλος
Το δικό μου
Ένα γιγάντιο ξυράφι
Με τα μποτάκια -;-
Θα βαραίνουν
Η λάμα θα λυγίσει
Με γυμνά τα πόδια
Στην κόψη
Και δίχως χέρια
Άντε μάγκα μου να
Δεις -!-..

Με ρούχα βρεγμένα –
Τ’ αποφόρια του δραπέτη
Που σάλεψε η σκιά του
Στο ξεκούρδιστο συμβάν
Της απόδρασης
Στο βιβλίο συμβάντων των
Φυλακών…τότε…

Γιατί τώρα…
Μόνο θέατρα
Εσύ Πιλάτος
Εγώ τρέχω
Στην κόψη του ξυραφιού
Εσύ Γιώτα Ένα στο στρατό
Τα γαλόνια σου
Να βαραίνουν στον ώμο
Κι εγώ ν’
Αλαφρώνω
Σκιά να γίνομαι
Ποιος θα ξεπλύνει
Τα ρούχα -;-
Ποιος θα μαζέψει το
Αίμα που τρέχει
Αν αγκαλιάσεις μια φορά
Δεν έχεις χέρια γι’
Άλλα…

Τι με κοιτάς μωρέ -;-
Και τι φοβάσαι -;-
Απόψε σου λέω
Φύσηξα τη θάλασσα
Κύματα απόψε -!-..


Πατεράκη Ευαγγελία