στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
συλλογή: ,ερωτοφώς-
Κι αν άνεμος δεν έγινα..,
λικνίστηκα στα ολόξανθα σιτάρια,
λαχάνιασα στις σταχτιές ανηφοριές
με τις ανοιχτές ομπρέλες,
ξαπόστασα πάνω στους κατάλευκους
ανεμόμυλους του Αιγαίου.
Κι αν άνεμος δεν έγινα...
χάραξα τις πατημασιές μου αιώνιες,
στα χιόνια τα πρώτα των κορφών,
την δροσιά αποπήρα απ΄ τα τριφύλλια,
κι έσυρα ψηλά του κόσμου τους χαρταετούς,
εκεί στη γαλήνη του απείρου.
Μα εγώ δεν ήμουν άνεμος,
Ήμουν οι σκέψεις της ανυπότακτης αγάπης,
εκείνης που στης μελαγχολίας γεννήθηκε τη σχάση.
μια μόνη ηλιαχτίδα, που μπερδεύτηκε στα σύννεφα,
ένα κλειδί που ποτέ δεν είχε κλειδαριά
να ξεκλειδώσει, να αγαλλιάσει.
Ήμουν, η βροχή που χτυπάει τους τσίγκους,
ο ξεχασμένος σταυρός στο σεντούκι με τις αναμνήσεις.
τα γλαροπούλια που περιμένουν το καλοκαίρι
πάνω στον παλιό φάρο στο λιμάνι.
η σκιά του κεριού που ξελογιάζει τη νύχτα
με το χορό της Σαλώμης.
Δεν ήμουν άνεμος.!!!
Ήμουν το ανθόνερο,
στα πρωινά της δάκρυα!!!!
