στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Πώς ακούγεται ο βηματισμός των άστρων
στα καλντερίμια του φεγγαριού;
Κι εγώ γυναίκα γυμνή
με τα φύλλα του φθινοπώρου
στους ώμους και στα χέρια, ,
καρφωμένη στο κέντρο της νύχτας
σαν τυφλή μάντισσα
να ψάχνω με τα μάτια της αφής
τα σημάδια του έρωτά σου.
Στην άκρη της κάμαρης
το μαύρο τριμμένο παλτό σου
κι εσύ σαν φυλαχτό
με λατρεία να έχεις φυλάξει
στη φθαρμένη του φόδρα
το ανάγλυφο σώμα του έρωτά μου .
Θέλω κάτι από σένα , μου είπες ,
να μου κρατά συντροφιά
όταν θα ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλοπάτια
της νύχτας όπου φυλάκισα τα όνειρά μου .
Και είναι κι αυτά τα δωμάτια
με τις ανάσες του έρωτα στους τοίχους
και τα παραθυρόφυλλα τα διαβρωμένα
από τις βροχές του φθινοπώρου
και το μεγάλο το ρολόι στον τοίχο
που αρνείται επίμονα
το χρόνο να μας γυρίσει πίσω .
Κι εγώ από τότε κοιμίζω τα όνειρά μου
στα λευκά σεντόνια όπου
απλώσαμε γυμνό τον έρωτά μας
περιστέρια να τα κάνω
να σου συντροφεύουν τις νύχτες .
Από την ποιητική συλλογή
« ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ »
