στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
σπουργους τα ελεγαν παλια
στρουθια και μικροπουλια
χαρουμενα ευφροσυνα
και τιτιβιζοντα τρελλα
στου τρυγου τον αναπαμο
απο περα ερχονταν
ματια γεματα
σοφιας ναματα
ακουσματων δεκτες
και να!
συγχρονως, τι συμπτωση!
του κυνηγου η ωρα
οπλο θαρρει πιο δυνατο,
της πενας
της γνωσης, του παλμου
βροντα, ξανα και ξανα
αλικη η ψυχη τους
δροσια στο χωμα
που ειναι δικο τους
και δικο μας
σιωπη, πονος βουβος
εκτεινεται
ανατασηςπεριεργης
η ευωδια
χωρις εσας και με εσας
αδελφια μας, παιδια μας
αγινωτοι γονεις
ομως...
χωρις αιδω εμεις
σαςδωσαμε βορα
στου σκοταδιου μας
τη λαμψη
στην πληρους απασχολησης
ερημικη ζωη μας
