στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ωραία και μπράβο!
Συνέχισε εσύ να γράφεις
γλυκανάλατα ποιηματάκια
για πύργους στην άμμο
και κοχύλια δειλινών.
Συνέχισε τα στιχουργήματα
ερώτων και πόθων
και αριστοφανικών ορνίθων.
Στόλιζε με λουλουδάκια
τα γαλάζια σου όνειρα
και κοιμήσου τον ύπνο
του πλήθους.
Ο καιρός όμως καλπάζει χάρος.
Τρέχει ο χρόνος
σε περιπαίζει και γελά.
Τέρατα ξαμολήθηκαν και
σε καταδιώκουν
σφυρηλατώντας τις αλυσίδες σου.
Κοιμήσου εσύ και νάνι,
το μωρό μέσα σου
το βρήκαν βρυκόλακες
και με τις σάρκες του
ετοιμάζουν
να στολίσουν το στόμα τους.
Συνέχισε ν' ακούς παραμυθάκια
για τον λύκο που πέθανε.
Μόνο που μασκαρεμένο θα τον δεις
άξαφνα μπροστά σου σε γιαγιά.
Συνέχισε
να κόβεις βόλτες
πίνοντας καφεδάκι
σε καμιά πλατεία.
Κυνήγα τη μορφή σου
στην τελειότητα.
Χόντος και Ζάρας
μαζεύουν τις ρυτίδες των κόπων.
Τους κόπους σου,
τους κόπους μας
τους κάνουν απειλή.
Φαντάσου ότι θα ζήσεις πάλι
το καλοκαίρι.
Ονειρέψου πλούσια
τραπέζια με σοκολάτες
εξωτερικού.
Μαγέψου
από την πορεία
των πυροβολημένων
ουτοπίας στα κανάλια
παρακμής και άκουγε
τη λαίδη να γκαρίζει,
τραγουδώντας φάλτσα.
Σου' χουν με σαπούνι
περασμένο το σκοινί,
να γλιστρά απαλά
στο μακιγιαρισμένο σου λαιμό.
Την ώρα μόνο,
την ώρα που θα σπα
ο αυχένας σου
και θα συντρίβεται το όνειρο
στο κάθε κύτταρο σου,
όλη σου τη ζωή
-διαπίστωση θλιβερή-
θα την αρμέξει
το μυαλό σου
και τότε
-δευτερόλεπτο-
πριν το τέλος,
θα περάσει από μπρος σου
Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕΣ.
Και δεν άφησες και μένα να τη ζήσω!
ΚΙΡΚΗ
