ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Το αύριο στοιχειώνει τα όνειρα μου
Κλαίγοντας ψάχνω την πατρική φιγούρα
Σαν παιδί να κρυφτώ στην αγκαλιά του
Που πάντα θα με προστατεύει!
Σκιά, όμως, και γίνεται σκόνη
Παρασυρόμενη από τον αγέρα του πόνου μου
Χάνεται μπροστά στα μάτια μου
Δίχως την ελπίδα αντίδρασης.
Κοιτάζω τη μοναδική αγάπη
Να βαδίζει με βήματα αργά μακριά
Δεν πρόλαβα να φωνάξω Σ΄ΑΓΑΠΩ
Λέξη δεν έφτασε στα αυτιά μου!
Χαμένη σε ένα σμήνος ποιημάτων
Να μου κρατούν συντροφιά
Δεν τα έγραψα εγώ
Μα έχουν κρυμμένη μέσα τους
Τη καρδιά μου!
Γράφουν για πόνο και θλίψη
Απώλειες, όνειρα και πιστεύω
Γράφουν τις λέξεις του ερωτά μου
Ανοίγοντας μου το μοναδικό δρόμο
Στην όμορφη Ψυχή του!
Ελπίζω για ένα μήνυμα
Μα ξέρω πως αν έρθει
Θα διωχθεί μακριά
Κλείνω τον εαυτό μου στο σκοτάδι
Με μικρό φως, η λάμψη εκείνου του Ιουλίου
Που μίλησα δίχως φωνή
Και φώναξα, ότι πεθαίνω για αυτόν
Αλλά δεν άκουσε
Άφησε τη πόρτα να κλείσει πίσω μου
Κι έγινα κι εγώ μια απλή ανάμνηση
Σε ένα κιτρινισμένο χαρτί
Να κοιτάζω και να απορώ
Να πεθαίνω λεπτό το λεπτό!
Αφιερωμένο σε μια πολύ όμορφη Ψυχή, κι ας ο ίδιος φοβάται να το παραδεχτεί, που σήμαινε και σημαίνει πολλά!
13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Powerless power