Σε Φα Μείζονα......

Και αυτοί που χτύπαγαν τα τύμπανα έτρεξαν πρώτοι να συμπαρασταθούν... Και οι άλλοι με τις τρομπέτες ετοιμάστηκαν γιατί ήξεραν πως θα χρειαστούν. Τα βιολιά αλαζονικά όπως πάντα, δεν θέλησαν να τρέξουν στη σειρά τους. Τρέχουν μόνο όταν το θέλουν και μόνο όταν καταλάβουν πως πρέπει, γιατί δεν μπορεί κανένας άλλος......

Είχαν πάρει όλοι τη θέση τους, περιμένοντας το πιάνο. Είχαν ανοίξει τα αναλόγια να δουν την πρώτη πράξη... Πολύ λίγος ο θόρυβος στη κατάμεστη αίθουσα, και καταλάγιαζε όσο άνοιγε η αυλαία της προσδοκίας.

Ήταν έντονο το συναίσθημα της δημιουργίας σε όλους, αρκεί να τους έδινε κάποιος το κίνητρο... σε Φα μείζονα...

Το πιάνο τελευταίο, όταν μπήκε, χτύπησε δυο τρεις διέσεις και έδειξε πως πρέπει να γίνουν κάποιες εξαιρέσεις ή και καθαιρέσεις αν θέλετε...

Η Φα μείζονα (ή Φα ματζόρε στα αγγλικά F major) είναι μια μείζονα κλίμακα με τονική τη νότα φα... Όπως ας πούμε απλά για να το καταλάβουμε η λέξη φα... φάτε... εμπάτε και φάτε, ή ακόμα – ακόμα, όταν παίζουμε μια απογοήτευση... φα, φάτε μάτια ψάρια... γιατί ο οπλισμός της, έχει μία ύφεση (τη Σι) και είναι η πρώτη κλίμακα των υφέσεων, όπως λέμε και ύφεση οικονομίας ή πιο λαϊκά... (Σι)–γά, αδέρφια γιατί θα μπατιρίσουμε... και ας μη πούμε και για την δεύτερη ύφεση, με σχετική τη Ρε ελάσσονα... Όπως λέμε.. άντε Ρε από δω... Τι θέλεις ? Ελάχιστα μείνανε... (Σι) μας έλειπες...

Και τα λέω όλα αυτά όχι βέβαια για να κάνω μάθημα Μουσικής, αλλά για να κατανοήσουμε, πως υπήρχε μια τάξη πραγμάτων... Μια καθεστηκυία τάξη αν θέλετε... Μια ρουτίνα ζωής και οργής, τέλος πάντων, που όλα λειτουργούσαν όπως ένα ρολόι... Εντάξει, μπορεί να ήταν χαλασμένο ρε παιδί μου, αλλά δεν έπαυε να ήταν ρολόι...

Και νάσου ξαφνικά, ήρθε ο Κόκορας ο Πλουμιστός... Μπήκε με φόρα στη σκηνή, ανέβηκε στο βήμα.... κι άρχισε το Κι-κι-ρίκου...στη κατάμεστη αίθουσα του Ιστορικού Θεάτρου, που τρόμαξε έτσι ξαφνικά, ο κόσμος όλος....

Και άντε έτσι απότομα στα ξαφνικά, να παίξουνε τα δάχτυλα τη νότα Φα και μάλιστα σε μείζονα, χωρίς να φαν’ κορνίζομα... Κοιτάχτε και το βίντεο που είναι παρακάτω, να δείτε ποιο το μπλέξιμο στα δάχτυλα κι’ αντίχειρα σε νότες και διέσεις και πρόσεχε μη πέσεις...

Κι άντε να συνεχίσεις με μείζονες και υφέσεις, που το’ χεις πια στο σίγουρο το στάνταρ πως Θα Πέσεις... Κι’ αν σκοτωθείς ?
Θα το’ χει τώρα ο Κόκορας το κρίμα στο λαιμό του ?... και στην ασχετοσύνη ?

Ή μήπως το αμάρτημα θα το’ χει η... Ευφροσύνη ?...

Όχι η Μελάν..τέτοια του..
αλλά μονάχα η Τρέλα του.....

Και ποιος θα το μαζέψει...
Που κι’ αυτός θα’ χει ρέψει....

Άσχημα είν ‘τα πράματα
γι’ αυτό λοιπόν παράτα τα...
και κλείσε τους ασκούς σου
Ακύρωσε και θάψε τους
και Όλους τους Δασμούς σου....

Νίκος Στυλιανού