Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by powerlesspower
| 304 results - showing 286 - 300 | « Previous 1 ... 15 16 17 18 19 20 21 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
|
Πράγματι το γραπτό σου ήταν κάτι απίστευτο, γεμάτο εικόνες και συγκινήσεις. Αναμνήσεις που είναι δικές σου και όλων όσων τις διαβάζουν. Εμένα πάντως είναι μια βιωματική ενεργή εμπειρία… Μπράβο! Εγώ λάτρεψα για τους προσωπικούς λόγους μου το εξής: σύμπαντα που γεννήθηκαν ένα μελαγχολικό πρωινό να υμνήσουν την απουσία σου |
Ποίηση
|
Το ξέρεις Το νιώθεις Ότι τα βήματα σου οδηγούν Στην μεγάλη ήττα σου. Κι όμως συνεχίζεις Αγάπη μου ήρθα σε σένα Να πεθάνω ΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ.... |
Ποίηση
Στην άκρη του εντός
|
Σκέφτηκες ποτε ότι μπορεί να υπάρξει πολυ μεγαλύτερο χάος αν γνωρίσεις πραγματικά το απέραντο της σύνθεσης του εαυτού σου. Εμείς καταδικαζόμαστε με τις πράξεις μας, με τις επιλογές μας σε ότι και αν παθαίνουμε καλά ή κακά. Κι ας μετά τα βλέπουμε ως τετελεσμένα, εμείς τα κρίνουμε και τα επιλέγουμε, οπότε φαντάζεσαι να ανακάλυπτες αυτό το μεγαλείο του τόπου αποφάσεων. Και από την άλλη, όλα αυτά τα συναισθήματα και τα αναρίθμητα όνειρα, πόσο πολλύ χώρος χρειάζονται όλα αυτά. Αν μας γνωρίζαμε θα έπρεπε να αναλαμβάναμε πλήρως τις ευθύνες μας χωρίς το καταδικαστέο πεπρωμένο,θα μπορούσαμε να το αποδεχτούμε όλο αυτό ή θα τρελαινόμασταν;;;; Αν με ρωτήσεις εγω θα προτιμούσα την τρέλα. Προτιμώ τη γνώση και να πράττω 'εστω και αν έτρεχα (πράγμα που το έχω κάνει) συνειδητα στο γκρεμό. Μπράβο για τα λίγα λόγια σου που μαρτυρούν πολλά!!! ****************************************************************** θα συμφωνήσω για το αυθυπεύθυνο powerlesspower και όσο κι αν θέλουμε να μεταθέτουμε τις ευθύνες κάπου... επάνω, δεξιά ή αριστερά, εμείς έχουμε την ευθύνη των επιλογών μας... βέβαια εκτός από τις επιλογές υπάρχουν και δράσεις εκτός εμβέλειας δικής μας (θάνατοι, απώλειες κλπ) για τα οποία δεν έχουμε άμεση ευθύνη... από κει και πέρα όμως ... ευχαριστώ για τις σκέψεις σου... |
Ποίηση
| ΕΤΣΙ.. έτσι απλά και εμείς είμαστε που το κάνουμε δύσκολο. Έτσι απλά τα λόγια σου ήταν υπέροχα. Μέσα μου μένει χαραγμένη η πρώτη στροφή. Μπράβο |
Διήγημα
| Η δικλείδα ασφαλείας του ανθρώπινου πνεύματος στην προστασία από την πλήρη απώλεια της λογικής - το γέλιο σε μια δύσκολη εως καταστροφική εμπειρία. Και ναι το κλάμα μπορεί να απαλύνει εν μέρει την ψυχή στις λίγες στιγμές που σε κάνει να νιώθεις παιδί, τότε που σε όλα υπήρχε η ευκαιρία και η στήριξη των γονέων στις αδυναμίες σου... Η μέθη δεν μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις παρά να θυμηθείς καταστάσεις που ήσουν ευτυχισμένος και που τις άφησες για λόγους αδυναμίας ή που σε αφήσαν για λόγους... Μπράβο σου Ηλία, μας χαρίζεις στιγμές απόλαυσης και αληθινής μέθης. Συνέχισε ΔΥΝΑΤΑ και ΕΞΑΙΣΙΑ, όπως που μόνο εσύ ξέρεις. |
Δοκίμιο
| Μία ιστορία που σε κρατάει ως το τέλος της για να δεις τι θα επακολουθήσει. Να είμαι ειλικρινής στην αρχή το βρήκα λίγο συνηθισμένο αλλά με κέρδισε η επιθυμία για τη συνέχεια και έτσι το διάβασα ολόκληρο (και δεν το μετανιώνω). Όμορφη γραφή, σαν οπαδός της κατηγορίας “τρόμου και φαντασίας” και των μαύρων διηγημάτων μου άρεσε η συνέχεια του και όχι μόνο γιατί διαβάζω παρόμοιας αντίληψης γιατί ήταν κάτι διαφορετικό. Μου άρεσε όπως έμπλεξες την πραγματικότητα με την φαντασία. Ωστόσο και εγώ ένιωσα ότι το βιαστικές κάπως (προσωπική αντίληψη) και πιο πολύ γιατί θεωρώ ότι είχε προδιαγραφές για συνέχεια, για την ακρίβεια για μια συναρπαστική συνέχεια- το κείμενο όμως είναι δικό σου και εσύ κρίνεις. Βάζω 4 μόνο και μόνο γιατί η αρχή δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο του συνόλου της εικόνας και ιδιαίτερα από τη μέση και μετά. Μπράβο και αναμένω για τη συνέχεια! |
Ανένταχτο
|
Ένα από τα πιο αναπάντητα ζητήματα: το πεπρωμένο. Να δεχτούμε τη φράση των αρχαίων ημών ή υμών προγόνων ότι “το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον” ή να συνεχίσουμε την ατέρμονη πάλη για τη διάψευσή τους; Ο Φόβος και η Ελπίδα, το ζευγάρι που μας συνοδεύει σε κάθε μας βήμα, καθώς το φλογίτσα μας σβήνει και χανόμαστε στη σκόνη της ουράς του κομήτη που ονομάζεται Χρόνος. Να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε παρά τα προγνωστικά για την ολέθρια ήττα μας; Και απλά να ευελπιστούμε και να διεκδικούμε λίγες στιγμές, αυτές “τις στιγμές ευτυχίας...” που προσμένουμε να μας φέρει το πρωινό, στην καθημερινή μας προσευχή πριν ξαπλώσουμε πάλι στο κρύο βραχώδης έδαφος. Αυτό που έχω να πω είναι απλώς: ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, κάθε φορά ο λόγος σου / οι λέξεις σου είναι τροφή για σκέψη, προβληματισμό, συναισθήματα ( δάκρυα). Συνέχισε έτσι!... για να είναι η “Ευτυχία σε δύο ψυχές ένα μουντό πρωινό” ! |
Ποίηση
| Μου άρεσε η όλη ιδέα και η χρήση του β πληθυντικού(λίγο ένιωθα ότι το επέβαλες σαν διαταγή) , κάπου όμως χανόμουν, σε σημεία που κάπως επαναλαμβανόσουν μέσα σε τρείς στοίχους, αλλά αυτόματα ξαναρχόταν το “φως”... Σαν σύνολο όμως το απόλαυσα... |
Ανένταχτο
|
Σε όλο το κείμενο μου δινόταν η αίσθηση της “μάχης”... ανάμεσα στους δυνατούς και αδύναμους, στους τρελούς ρυθμούς μας και στην ανάγκη για ζωή του εαυτού μας – που δυστυχώς ξεχνάμε να ακούμε. Τέλος στη σύγχυση που υπάρχει μέσα μας... Πολύ ωραία δοσμένα νοήματα με εξαιρετική φαντασία... |
Ποίηση
| Πρωτοποριακό... και χάρις των παραπάνω σχολίων που ειλικρινά πιστεύω ότι σου αρμόζουν (Νίκου Στυλιανού) δέχτηκα ένα απίστευτο ερέθισμα να εμπλουτίσω λίγο τις ελλειμματικές μου γνώσεις. Συνέχισε έτσι.....Το ‘ριξες σε μένα και με σκότωσες. |
Ποίηση
| “Μα μην ζητήσεις για ν’ ανέβω εκεί ψηλά”, όμορφο ... |
Ποίηση
|
Όπως το βλέπω εγώ και από τη μικρή μου γνώση χαρακτηρίζω αυτό το ποίημα μια απίστευτα δυνατή διήγηση συναισθημάτων. Αισθήματα που μπορεί να έχουμε ξεχάσει κάποιοι μα όλοι τα έχουν ζήσει... Λίγα λόγια πλούσια δυναμική και συγκλονιστική γραφή. Να είμαι ειλικρινής δεν θυμόμουν γραπτά σου και το απόλαυσα. “και αν εκκρεμώ ως προς τον εαυτό μου αρνούμαι να σε εκμισθώσω ούτε καν ως ανάμνηση για ενός απογεύματος φτηνή απόλαυση” . Θα σου φανεί ίσως αστείο αλλά ευχαριστώ που έγραψες ιδιαίτερα αυτό το κομμάτι Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσεις αλλά σε κάθε τι που διαβάζουμε μας αγγίζει ένα συγκεκριμένο κομμάτι του, πιθανότατα διαφορετικό κάθε φορά που το ξαναδιαβάζουμε... |
Ποίηση
| "Που να ξέρε..." ότι οι άνθρωποι χάνουμε το αίμα μας στην πρώτη επαφή και εμείς ψάχνουμε μετά, λίγες σταγόνες για να θυμηθούμε μετά πώς ήταν όταν ζούσαμε... Αυτή ήταν η συνέχεια που μου ήρθε στο μυαλό, ελπίζω να μη σε πειράζει. Μου άρεσε πολύ |
Ποίηση
| Πραγματικά πολύ όμορφα δεμένος ο λόγος σου και οι “εικόνες” που μας πρόσφερες διάχυτες με το φως του ταλέντου σου. Μπράβο! |
Ποίηση
| Μου αρέσει ο τρόπος που εναρμόνισες και έδεσες την εικόνα της κοπέλας με το υπόλοιπο σκηνικό. Συγχαρητήρια και ξαναδηλώνω ότι θέλωωωωωωωωωω τη συνέχεια που μας έταξες! |
| 304 results - showing 286 - 300 | « Previous 1 ... 15 16 17 18 19 20 21 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
