στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
«Με την ψυχή στο στόμα» έφθασα στη μονή του Αγίου Νικόδημου, περνώντας γρήγορα και χωρίς να σταματήσω σε μία ξαφνική κατολίσθηση βράχων, που συνέβαινε για πρώτη φορά όσο θυμάμαι σ’ αυτό το βουνό… Την πύλη τη βρήκα ανοιχτή… Κατευθύνθηκα προς το γραφείο του Ηγούμενου, αλλά πριν φθάσω σταμάτησα απότομα, όταν είδα τον Ιοθώρ σε απόσταση 10 – 15 μέτρων μπροστά μου !..
Μόλις τον πλησίασα, μου είπε με την ζεστή μπάσα φωνή του…
>>> Σε περίμενα… δεν θα μπορούσε βέβαια να σε σταματήσει η κατολίσθηση … ! Χαίρομαι που δεν φοβήθηκες….
>>> Δεν έβλεπα την ώρα να συναντηθούμε Ιοθώρ.. Τα πράγματα έχουν εξελιχθεί άσχημα.. Η Ερατώ είναι πολύ άρρωστη, της έχουν προξενήσει ζημιά οι καταραμένοι… Η αστυνομ….
>>> Μη συνεχίσεις !... Τα γνωρίζω όλα !... Με διέκοψε ο Ιοθώρ… και συνεχίζοντας… εδώ είσαι ασφαλής.. Δεν θα τολμήσουν να πλησιάσουν !... Θα καταλάβεις το γιατί σε λίγο, όταν θα δεις Ποιος είναι μαζί μου…. Ακολούθησε με τώρα !...
Προσπεράσαμε το Γραφείο του Ηγούμενου και στρίψαμε σε ένα δρομάκι το οποίο μου ήταν γνώριμο, γιατί οδηγούσε στην εκκλησία του Αγίου Νικόδημου, που είχα έλθει μόλις πριν λίγο διάστημα. Δεν σταματήσαμε όμως, εκτός από μια μόνο στιγμή που πριν την προσπεράσουμε ο Ιοθώρ σταμάτησε, γύρισε προς την μεγάλη εικόνα του Αγίου που υπήρχε στο πλάι της εισόδου της εκκλησίας και σκύβοντας το κεφάλι, γονάτισε στο δεξί του γόνατο, έβαλε το δεξί του χέρι σφιγμένο σε γροθιά στο μέρος της καρδιάς, μετά έκανε τον σταυρό του, σηκώθηκε και συνεχίσαμε να περπατάμε… Βγήκαμε σε μια μικρή πλατεία της Μονής με ένα μεγάλο πλατάνι στη μέση και μια μεγάλη πέτρινη «πεζούλα»* στη βάση και γύρω της ξύλινες τάβλες* για καθίσματα. Συνεχίσαμε και περνώντας τα κελιά των μοναχών που ήταν στη σειρά, κατευθυνθήκαμε σε ένα μικρό ύψωμα όπου υπήρχε ένα παλιό αλλά φρεσκοβαμμένο οίκημα με κεραμίδια, που είχε ένα μικρό αυλόγυρο και διάφορες γλάστρες με γεράνια, υάκινθους, βιολέτες, γιασεμί, αγιόκλημα και τριανταφυλλιές σε διάφορα χρώματα δεξιά και αριστερά, με τα αρώματα των λουλουδιών να έχουν ευεργετική επίδραση στο “τσαλακωμένο» νευρικό μου σύστημα…
Ξαφνικά ο Ιοθώρ γύρισε απότομα και μου έκανε νόημα να περιμένω… Σταμάτησα, ενώ αυτός συνέχισε και κτυπώντας διακριτικά την πόρτα, μπήκε στο πέτρινο σπιτάκι… Δεν πέρασε περισσότερο από ένα λεπτό όταν φάνηκε πάλι, κάνοντας μου νόημα να προχωρήσω… Συνέχισα με περιέργεια και ανυπομονησία πράγματι, να δω Ποιος ήταν μέσα… Σκούπισα τα παπούτσια μου στο χοντρό σχοινένιο χαλάκι που ήταν στην πόρτα και μπήκα διστακτικά μέσα… Έκπληκτος είδα ότι Δεν υπήρχε κανείς στο δωμάτιο ! Ήταν άδειο… Ο Ιοθώρ κατάλαβε την έκπληξη μου και γυρνώντας … προς τις άδειες καρέκλες που υπήρχαν η μια δίπλα στην άλλη… τον άκουσα να λέει !...
>>> Οσιότατοι !... Ο άνθρωπος για τον οποίον σας έχω μιλήσει…. Ο ευσεβής και δούλος του Κυρίου Ημών Χριστού, Νικόλαος !...
ΩΧ !.... Είπα μέσα μου… τι είναι ετούτο πάλι ?.... Σε ποιόν μιλάει !....
Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα αμηχανίας, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκαν από το πουθενά 7 Μοναχοί να κάθονται στις άδειες καρέκλες. Ο ένας δίπλα και σε μικρή απόσταση από τον άλλο ! Κάνοντας μου εν πρώτοις εντύπωση οι «φωτεινές» και «ασκητικές» μορφές τους… Τα πρόσωπά τους λες και έλαμπαν παράξενα, από το φως κάποιου ήλιου που όμως δεν υπήρχε !... Το μόνο που μου ήρθε εκείνη τη στιγμή και ανεξήγητα πως, ήταν να σκύψω το κεφάλι μου αποτίνοντας το σεβασμό που ένιωθα και πάλι ανεξήγητα μέσα μου !...
Στιγμιαία μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο του μακαριστού Μοναχού Ανδρέα Θεοφιλόπουλου « Οι Αόρατοι Ασκητές» του Αγίου Όρους… Πολλά έχουν γραφτεί γι’ αυτούς, ενώ διάφορες είναι και οι ονομασίες που τους έχουν αποδοθεί. Κάποιοι τους ονομάζουν «Αόρατους Ερημίτες», άλλοι «Μυστικούς Γέροντες» και άλλοι «Αφανείς Αναχωρητές». Και ότι εμφανίζονται μόνο σ’ όποιον αυτοί θέλουν… Ως επί το πλείστον σε απλό και ευσεβή προσκυνητή…
Άκουσα τη φωνή του Ιοθώρ, χωρίς να φαίνεται ότι μιλάει, να επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου …
>>> Σωστά ! Ακριβώς περι αυτού πρόκειται !...
Δεν φανταζόμουν φυσικά όμως, ότι θα γινόμουν αυτόπτης μάρτυρας μιας ιστορίας που ομολογώ πως την θεωρούσα έως εκείνη τη στιγμή τελείως φανταστική και θρησκόληπτη…. Όμως εξακολουθούσε να μένει αναπάντητο το ερώτημα μου, εφ’ όσον ο Ιοθώρ μου είχε μιλήσει μόνο για Έναν, που είχε έρθει μαζί του και όχι για πολλούς…. Όταν ξαφνικά άνοιξε μια εσωτερική πόρτα του δωματίου και χρειάστηκε να καταβάλω όλες μου τις δυνάμεις να κρατηθώ και να μη λιποθυμήσω με αυτό που έβλεπα !...... Ένιωσα και πάλι, όπως… «Εκεί και Τότε», την Θεία Αύρα που εξέπεμπε, να με περιβάλλει θετικά !... Πολύ ψηλότερος από τον Ιοθώρ με πλούσια καστανόξανθη κόμη και δυνατό, εύρωστο λαμπερό σώμα, ενώ αντηχούσαν πάλι τα λόγια του Ιοθώρ στο μυαλό μου, Που δεν είχα ξεχάσει Ποτέ !... [[ >>> Έλα πλησίασε να σου παρουσιάσω Τον Εκλεκτό Αβριήλ, ανήκει σε μια μικρή ομάδα Θείων Πολεμιστών, που σκοπός τους είναι να απωθούν τις Δαιμονικές επιθέσεις και να διαφυλάττουν την ασφαλή μεταβίβαση των ψυχών από τη Γη στα ανώτερα επίπεδα !.. >>]]
Γνωρίζοντας πλέον αρκετούς από τους «κώδικες» του Αληθινού Κόσμου, από την «Μαθητεία» μου με τον Ουριήλ, έφερα το δεξί μου χέρι στο μέρος της καρδιάς, σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι μου σε ένδειξη χαιρετισμού και σεβασμού προς Τον Άγγελο !… Και αμέσως λες και διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα στο σώμα μου, όταν είδα Τον Άγγελο να ανταποδίδει αμέσως τον ίδιο ακριβώς χαιρετισμό !...
Τώρα έγιναν πράξη και τα λόγια του Ιοθώρ που είχε πει προηγουμένως...
>>> « .. Δεν θα τολμήσουν να πλησιάσουν !... όταν δεις ποιος είναι μαζί μου…»
Με ένα νεύμα του καθίσαμε και εμείς σε δυο καρέκλες, ενώ τον λόγο τον πήρε Ο «Εκλεκτός» Αβριήλ.
>>> Ευλογία Κυρίου Ελθέτω εφ’ υμάς… Εν Χριστώ Αδελφοί ! Η Αγάπη, και Η Πίστη μας Στον Κύριο Ημών Χριστό, είναι εν πρώτοις τα Ανίκητα και Ακαταμάχητα όπλα μας, περιβαλλόμενα από την Προσευχή, το μοναδικό Θείο και ανίκητο πολεμοφόδιο και η ασπίδα προστασίας εναντίον των δαιμόνων !... Η σύναξη αυτή γίνεται κατόπιν προτροπής Του Θείου Ουριήλ και μεσολάβησης του Ουράνιου Ιοθώρ, απογόνου παράνομα απαχθέντος και φυλακισθέντος Αγγέλου Ομότιμου του εν Χριστώ δοθέντος και τηρηθέντος Όρκου ημών, για την αντιμετώπιση Δαιμονικής απειλής που προέκυψε εναντίον του και προσφιλών σε Αυτόν εν Χριστώ ανθρώπων, παρανόμως απαχθέντων και δουλοθέντων στη Γη, ήτις τελεί υπό το κράτους του Δαίμονα Εωσφόρου .. έως τώρα !.. Για τον σκοπό αυτό η παρούσα εν Χριστώ Αδελφική Ομάδα μας, θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια προς αρωγή και βοήθεια τους και απαλλαγή των από την κυριαρχία των δαιμόνων υποτελών του απορριπτέου από Πατρός Θεού και εκπεσόντα Δαίμονα… Ευλογία Κυρίου Ημών Χριστού και Δύναμη Ελθέτω εφ’ Υμάς. Προς το «έργον» και την επίτευξη του πορευόμενοι, « Στώμεν Καλώς – Στώμεν μετά φόβου » !... Χαιρετώ σας εν Ειρήνη Αγάπη και Δύναμη !...
Στα τελευταία λόγια του Αβριήλ, σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι και Τον Χαιρετήσαμε Ευχαριστώντας Τον, με τις εντολές Του Οποίου και θα πορευτούμε από εδώ και στο εξής…
Πριν προλάβω καν να ρωτήσω τον Ιοθώρ γύρισε λέγοντας…
>>> Το ξέρω ! Είναι φυσιολογικό να απορείς και να έχεις… ερωτήσεις ! Θα σου εξηγήσω λοιπόν γιατί παρευρίσκοντο στη «Σύναξη» και οι 7 «Αόρατοι» ως επί το πλείστον «Οσιότατοι» Μοναχοί, η δύναμης των οποίων και οι «Πνευματικοί τους Ελιγμοί» είναι κρίσιμα στοιχεία, απαραίτητα και χρήσιμα στην περίπτωση μας, για την παραπλάνηση, παγίδευση και εξόντωση των Δαιμόνων ! … Η μεγάλη τους δύναμη προέρχεται από την τεράστια Δύναμη της Προσευχής τους, την οποία και επιζητούμε συμπληρωματικά, για την εκτέλεση της αποστολής μας, για την οποίαν έπρεπε και να ενημερωθούν !…. Γι αυτό και εκλήθησαν σήμερα να συμμετάσχουν στην «σύναξη» μας !....
Μιλούσε ακόμα ο Ιοθώρ όταν κτύπησε το τηλέφωνο μου…
>>> Έλα φίλε !... με ακούς ?
>>> ….. Μου είπες να μην σε λέω πια φίλο του απάντησα με στόμφο… Ο Γιατρός από την κλινική που νοσηλευόντουσαν η Ερατώ και η Γιαγιά της, …συνέχισε λέγοντας, …εντάξει… έλα τώρα… συγνώμη… ξέρεις η εφημερία και η κούραση…… λάθος... με παρέσυρε η Ερατώ... με ακούς ?
>>> Αυτό το «με ακούς» γιατί το λες συνέχεια ? και μου σπας τα νεύρα… σε ακούω λοιπόν, τι έγινε ?
>>> Από ότι φάνηκε, πρέπει η Ερατώ να ευρίσκετο σε ένα είδος πνευματικής και μετατραυματικής «σύγχυσης» που μπορεί να εξηγηθεί από πολλούς παράγοντες, όταν μίλησε εναντίον σου και σε κατηγόρησε... άδικα και εσφαλμένα, όπως παραδέχθηκε η ίδια που με ξανακάλεσε σήμερα να μου μιλήσει... Επιζητεί δε να σου μεταφέρω την μεταμέλεια της και την συγγνώμη της !... Και ότι σε παρακαλεί να την επισκεφθείς μόλις μπορέσεις !...
>>> Να σαι καλά για το τηλεφώνημα, του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο....
Αναδίπλωση... λέγεται σε μια μάχη η ξαφνική οπισθοχώρηση, που μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνη με την επίθεση, συλλογίστηκα... Εν πάση περιπτώσει τα πραγματικά γεγονότα θα μιλήσουν από μόνα τους πολύ σύντομα, έτσι όπως πλέον έχει εξελιχθεί η κατάσταση...
* πεζούλα = Πέτρινο μεγάλο τραπέζι, συνήθως στρογγυλό.
* τάβλα = χοντρό ξύλο σμιλευμένο με λεία επιφάνεια από κυπαρίσσι, χρησιμεύει ως κάθισμα.
(συνεχίζεται...)
Νίκος Στυλιανού
