στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
εισαι φιλη με τον Οσσο,
κ αυτο σημαινει γνωριζεις οτι το Εγω ειναι κατι το ψευτικο.
Παρολα αυτα θελουμε ενα δυνατο Εγω για να μπορεσουμε ,
αυτο το δυνατο Εγω, να το βαλουμε στην παντα, κ να βρουμε τον πραγματικο μας εαυτο που ειναι μια κατασταση που μοιαζει περισσοτερο στο Εμεις. Το ταξιδι του Εγω εχει τερμα το Εμεις,
κ δεν ειναι ενα φιλοσοφικο σοφισμα. Ετσι εχουν τα πραγματα,
κ που ακομα κ τον Οσσο να μην ειχαμε, ειναι πανευκολο να το καταλαβουμε. Ισως ειναι το πιο ευκολο,
το πιο προφανες στον κοσμο,
ομως επειδη εχουμε κ τον δασκαλο μου Οσσο, και το εχει πει με χιλιους δυο τροπους,
-ολη του η διδασκαλια ειναι αυτο, η διαλυση του εγω μεσα στο εμεις-
ολοι οι ανθρωποι επρεπε να το γνωριζουν.
Επομενως το Εγω μου – το ποιημα που εχω γραψει- περικλειει μεσα του την ζωη μου, περικλειει τον Οσσο, περικλειει αυτα που ανακαλυψα μονος μου,
περικλειει τα λαθη μου,
τες επιτυχιες μου,
τις γυναικες μου.
περικλειει τα μικρα κ τα μεγαλα,
τα ασημαντα της ζωης μου. Περικλειει τες στιγμες μου,
που ειναι κ στιγμες ολου του κοσμου,
ετσι που να πεις την λεξη, Εγω, τελικα δεν βρισκεις κανενα νοημα εκει μεσα.
Οταν γραφω δεν ειμαι εκει. Κ καθε μερα το νιώθω αυτο το αισθημα ολο κ περισσοτερο.
Ειναι ενα αισθημα οτι, η αξία μου, περνά διαμεσου εσενα.
το νοημα ζωης μου εισαι εσυ,
κ το δικο σου νοημα ,ο αλλος, οι αλλοι, ο καθενας, το οτιδηποτε.
Ο κοσμος ειναι συνδημιουργια.
Οσο γραφω, αυτο το αισθημα του εγω, εξαφανιζεται, κ σιγα σιγα εξαφανιζεται κ απο την ζωη μου, κ την θεση του παίρνει το εμεις. Ειμαι ευγνωμων για αυτό, ειμαι ευγνωμων στον δασκαλο μου Οσσο.
Τινα να εχεις μια ομορφη μερα, να εχετε ολοι μια ομορφη μερα, με εκτιμηση κριστοφ
