στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
τοτε ειμασταν νεοι,
προσπαθουσαμε να φτιαξουμε την ζωη μας,
φυγαμε απο τον ενα τοπο που ειχε πολεμο, την κυπρο μας,
κ πηγαμε στην νοτιο αφρικη.
Μαυροι Vs λευκοι. Αργοτερα ελευθερωθηκε ο Μαντελα,
κ άρχισε αυτη η χωρα να ανεχεται το χρωμα του αλλου.
Βλεπω οτι, στην φωτογραφια, εχετε φαβοριτες Σαββακη κ Τασο, κ παντελονια καμπανα.
Γυρισατε μετα απο την αφρικη ξανα πισω στην πατριδα, φτιαξατε την ζωη σας.
Εμεις εδώ, στην πατριδα, προσπαθουμε να τα βρουμε ακομα με το άλλο συνοικο στοιχείο. Ετσι η περιπλανηση του ανθρωπου δεν εχει να κανει απο τοπο σε τοπο.
Κοιταζοντας τις παλιες φωτογραφιες, δεν ειναι καν νοσταλγια. Οι φωτογραφιες ειναι ενα αποτυπωμα της ψυχης, κ φροντιζουμε παντα να ειμαστε χαμογελαστοι,
σαν να μοιραζουμε χαμογελα ο ενας στον αλλο. Σαν να θελουμε ο αλλος να μας αγκαλιασει κ να τον αγκαλιασουμε. Κ είναι ετσι. Θελουμε αυτος που θα κοιταξει την φωτογραφια μας να μας βρει χαμογελαστους. Το χαμογελο ειναι μια μεγαλη ανοικτη αγκαλια. Τασο μου κ Σαββακη μου, παντα χαμογελαστη η ψυχη σας, οπως οι φωτογραφιες,
φιλια πολλα απο κριστοφ.
