αστυνομικη λογοτεχνια /ένα πτωμα ζητα αυτουργο. μερος 2 , τελευταιο

επεισόδιο 4

στην αναλυτική εξονυχιστική ερευνα του νεκρου, που εκανε ο αστυνομος Μπακος, βρηκε κατι που τον εξεπληξε. Ομως συμβαινουν αυτά σε τετοιες περιπτωσεις. Ειναι οπως τα αστυνομικα μυθιστορήματα που εκει που περιμενεις οτι ο φονιας ειναι αυτος που εχει όλα τα επιβαρυντικα στοιχεια με το μερος του,

ξαφνικα,

ξαφνικα ολα αλλαζουν , κ το νεο σκηνικο ειναι εντελως ασχετο με το παλιο. Γινεται μια τομη στα γεγονοτα, κ σαν να ξεκινουν ολα από την αρχη. Λιγο πολυ, το αστυνομικο σκηνικο καποιου φονου, μοιαζει με τις κυβερνησεις των κρατων,

που μοιαζουν με αγγελους που κατεβηκαν στη γη για να σωσουν τον κοσμο,

κ οι ενοχοι ψαχνονται μεσα στους προσφυγες,

στις οικονομικες κρισεις, στους πολεμους, στους εμφυλιους·

κ θα πεσουμε απο τα συννεφα αν μας που οτι οι ενοχοι ειναι αυτοι,

οι αυτουργοι του εγκλήματος. Οι ιδιοι αυτοι· οι ευπατριδες!

Μεσα στις τσεπες του πτωματος, ο αστυνομος Μπακος, βρηκε ενα δακτυλιδι. Το δακτυλιδι αυτο εμοιαζε με κατι πολυ γνωριμο του,

πριν ακριβως 20 χρονια το ειχε παραγγειλει σε χρυσοχοο, κ το δώρισε στην γυναικα του. Με την γυναικα του ηταν εδώ κ 5 χρονια εν διασταση. Τοτε , οταν ηταν ακομα ερωτευμενος με αυτή,

κ αυτή το ιδιο, τρελαμενη μαζι του,

τοτε…

Σου κανει εντυπωση πως οι ερωτες μετατρεπονται σε μισος,

ή σε αδιαφορια, ή απαξιωση του αλλου. Στην αρχη ο αλλος ειναι τοσο σημαντικος για σενα, κ μετα,

κ μετα ένα Γιατί, που ζητα απαντηση,

κ κανενας ντετεκτιβ δεν εξιχνίασε ακομα.

Τι γυρευε το δακτυλιδι, της πρωην του, στην τσεπη του πτωματος;

Ο φονος ειχε γινει στην βίλα του θυματος, εκει διπλα στην θερμαινόμενη εσωτερικη πισινα του. Εβγαλε το μπλοκ του κ σημειωσε κατι. Δεν χρησιμοποιουσε λαπτοπ, ταμπλετ . Ενας παλιομοδιτης συμπαθητικος αστυνομος. Ομως το μυαλο του ηταν ενα κομπιουτερ. Θυμοταν τα παντα,

αυτο ηταν καλο για την δουλεια του,

αλλα κακο για την προσωπικοτητα του. Το παρελθον του ηταν παντα παρον, σαν εφιαλτης.

Ξαναεριξε μια ματια στο δακτυλιδι της γυναικας του.

Ναι, ηταν γυναικα του ακομα, μαζι ειχαν δυο παιδια, εζησαν μαζι, τα χρονια τους ειχαν συναντηθει σε μια φαση της ζωης τους,

σαν λεωφορειο που μπαινουμε μεσα, κ μετα κατεβαινω εγω στην πρωτη σταση κ συ στην δευτερη, κ μεσα απο τα τζαμια του λεωφορειου να μας χαιρετουν τα παιδια μας. Μοιαζουν οι σχεσεις των ανθρωπων οπως τον χρονο,

που θελεις να τον κρατησεις ακινητο,

κ αυτος κανει τα δικα του,

παίρνει καθημερινα διαζυγιο απο μας. Ισως οι σοφοι να εχουν δικαιο: οτι υπαρχει ειναι αυτή η στιγμη,

όλα τα αλλα είναι ψεμα.

Ο αστυνομος γυρισε το κεφαλι του κ ειδε πανω στον τοιχο του μεγαλου σαλονιου της βιλας, ενα πινακα. Την Γκουέρνικα του Πικάσο .

επεισόδιο 5. τελευταιο

η εξιχνίαση του εγκληματος για εναν ξενο με το ειδος θα εδειχνε βουνο κ άλυτο, ενας μπερδεμενος γριφος, ομως για τον αστυνομο Μπακο ηταν ψωμακι του. Ξανα ειχε κ στο παρελθον τετοιες υποθεσεις. Ηταν ενα οικονομικο εγκλημα. Στον απλο κοσμο, το να σκοτώσει ο αδελφος τον αδελφο, ο φιλος τον φιλο , ο συνεταιρος τον συνεταιρο, ηταν κατι που εδειχνε αποτροπαιο κ απανθρωπο·

να σκοτωνεις τον άλλο για οικονομικα συμφεροντα; Ποσο ποταπό είναι!

Ομως ο αστυνομος γνωριζε καλα την ψυχολογια των ατομων. Η απληστια σκοτωνει! Μπορει να ειναι απληστια για την γυναικα ιδιοκτησια μου – την ερωμενη μου- ,μπορει να ειναι για τα οικονομικα, μπορει να ειναι για την εξουσια, για την δυναμη,

η ψυχολογια του ανθρωπου ειναι απλουστατη, κ ειναι το Εγω. Το Εγω μας εχει φερει μεχρι εδώ,

ομως μας εχει φερει κ στο χειλος του γκρεμου.

το Εγω ειναι η μεγαλυτερη μαστιγα του ανθρωπου,

κ η ευλογια του. Το Εγω ειναι ένα μαχαιρι!

το μαχαιρι,

μπορει να καρφωσει τον φιλο,

τον συντροφο,

τον αγαπημενο,

τον ξενον, τον αγνωστο,

το μαχαιρι μπορει να κοψει το ψωμι στα τεσσερα κ να το μοιρασεις στο τραπεζι.

Ο δολοφονος του πλουσιου πτωματος, ηταν ο συνέταιρος του. Παραδεχτηκε ενοχη. 20 χρονια καθειρξη. Το μετανοιωσε. Στο δικαστηριο εκλαψε, ηταν φιλοι απο παλια,

για τριαντα αργύρια…

Η μερα ηταν ηλιολουστη, ανοιξιατικη, ελληνικη. Οταν λεμε, ελληνικο, δεν εννοούμε μονο την ομορφια του ελληνικου πολιτισμου, ομορφιά ειναι ολη αυτη η χωρα. Απο μονη της,

απο γεννησιμιού της ειναι μια κουκλα.

Ο αστυνομος Μπακος ,βλεποντας αυτη την ομορφη μερα, αισθανθηκε την αναγκη να πει καπου ενα ευχαριστω, νας δωσει καπου ενα χαμογελο. Εκεινη την στιγμη ηταν γεματος με ευχαριστω, ξεχείλιζε απο ευχαριστω, ξεχείλιζε απο ενεργεια αυτης της ομορφης ποιότητας,

ηθελε να την δωσει καπου. Ειπε ενα ευχαριστω στον εαυτο του:

-Ευχαριστω εαυτε μου, ευχαριστω σωμα μου, ψυχη μου, ευχαριστω αυτο το ομορφο αποκτημα. Εισαι μια ευλογια.

Ολα τα σωματα των ανθρωπων ειναι μια ευλογια.

Μπηκε στον πρωτο ναο που βρηκε μπροστα του. Απολυτη ησυχία εκει μεσα. Μονο ο καντηλανάφτης που καθαριζε τον ναο. Γονατισε μπροστα στην εικονα του Χριστου,

κ τον κοιταξε διαπεραστικα στα ματια,

-Εγω κ Συ, οι δυο μας, ψιθύρισε.

Εκλισε τα ματια του κ αισθανθηκε την χαλαρότητα, την ηρεμια να τον κατακλύζει.

Βγηκε εξω απο τον ναο. Ο κοσμος το συνηθισμενο του τρεξιμο,

για σοβαρες υποθεσεις.

Κτυπησε το κινητο του. Ηταν η γυναικα του, η εν διασταση. Δεν απαντησε αμεσως, εβαλε το κινητο στο αυτι του κ ακουγε.

Είναι οπως οταν διψας πολυ κ θελεις να πιεις νερο κ δεν υπαρχει πουθενα πηγη, κ ξαφνικα μια πηγη! Εκεινη την στιγμη δεν μιλας,

εισαι τοσο χαρουμενος που σου κοβεται η ανασα.

-Γεια σου Γιωργο. τι κανεις;

-….

-Γεια σου Γιωργο. Με ακους; Εισαι καλα;

-Γεια σου Ηρω. Ειμαι καλα. Εσυ;

-Κ γω. Τι θα ελεγες για ενα καφε. Σε πεθυμησα.

Μαζι, εκει στην καφετερια να τα λενε. Σε μια στιγμη της πηρε το χερι, κ αυτή έγειρε στην αγκαλια του.

Επιλογος.

η Ηρω τα ειχε με τον δολοφονημενο ηρωα αυτου του εργου. Η ανάμιξη της στην υποθεση ηταν απλα συμπτωματικη, οπως συμπτωματικη ειναι η συναντηση μου,

για παραδειγμα με μενα τωρα που με διαβαζεις,

συμπτωσεις,

κ μετα;

μετα αυτες οι συμπτωσεις παίρνουν σαρκα κ οστα, αποκτουν μια οντοτητα, κ αυτη η οντοτητα γινεται μερος της ζωης μας. Ετσι πρεπει να ειμαστε προσεχτικοι οταν νταραβεριζομαστε με τους αλλους. Η ζωη τους γινεται ζωη μου,

κ η ζωη μου ζωες τους,

ειναι μια αλληλεξαρτηση,

μια αλληλοζωη, μια αλληλούπαρξη,

κ αναμεσα τους…

οπως ενα μαχαιρι. Εκοψε το ψωμι στα τεσσερα κ το το εβαλε στο τραπεζι.

να εχετε ολοι μια ομορφη μερα, με εκτιμηση κριστοφ