ο ομιλητης εδειξε διαφορες διαφανειες
απο το χθες της Αμμοχωστου.
Αργοτερα εκανε μια φανταστικη απεικόνιση της πολης,
μιαν βίρτιουαλ πραγματικοτητα. Εκει,
στην πανεμορφη παραλια της σαν να βρισκεσαι στις Μπαχαμες. Επισης, οι τουριστες, ειναι πολυπληθέστατοι,
φερνουν λεφτα στο παγκαρι της κυβερνησης. Θυμαμαι τον προεδρο Βασιλειου που ελεγε οτι η βαρια βιομηχανιας μας είναι ο τουρισμος μας.
Θυμαμαι ακομα την Λεμεσο πριν τον πολεμο του 1974. Τωρα ειναι αγνωριστη, δεν θα ελεγα προς το χειρότερο,
θα ελεγα προς το τουριστικότερο. Παντα, τα πιο ομορφα, είναι τα γραφικα χωρια,
οι γραφικες πολεις,
τα γραφικα τοπια, με οσο γινεται λιγοτερες παρεμβασεις απο τον ανθρωπο. Ο ανθρωπος παντα στο μυαλο του εχει- δεν θα ελεγα το κερδος-
εχει… δεν ξερω τι εχει στο μυαλο του. Ομως θελει να βαλει την σταμπα του στο γιγνεσθαι. ομως οσο ωραιες κ να ειναι οι πολεις μας,
δεν φτουρανε στην αψεγαδιαστη ομορφια της φυσης.
Με προσοχη λοιπον να γινονται οι παρεμβασεις μας στο τοπιο,
σαν να κραταμε στα χερια μας ενα ευαισθητο λουλουδι,
σαν να κραταμε στα χερια μας το χερι της αγαπημενης μας. Γνωριζεται πως γινονται τα πραγματα στον ερωτα. Οι ερωτευμενοι ειναι ο ενας μεσα στον άλλο κ δεν ξεχωριζει ο Ακης απο την Μαρια, είναι Ενα, ενα αρμονικο συνολο. Αργοτερα, οταν περασει η καψα του ερωτα, τοτε αρχιζει ο ανταγωνισμος, η κυριαρχία του ενος πανω στον αλλο,
κ αυτο είναι σημαδι οτι ο ερωτας δεν ειναι εκει. Ειναι κατι αλλο. Η επαρση του Εγω.
Θυμαμαι το Βαρωσι (Αμμοχωστος)- τα κτιρια μπαιναν σιγα σιγα μεσα στο νερο,
οι ταβερνες μεσα στο νερο,
οι κρεβατοκαμαρες των ξενοδοχειων σχεδον μεσα στο νερο, μες στη θαλασσα,
σαμπως κ ηταν κοπος ο ανθρωπος να περπατησει λιγο προς την θαλασσα.
Ας είναι. Ευχομαι στο Πολιτιστικό, Πολιτισμικο κλαπ Ενοραση μια ομορφη διαλεξη για την Αμμοχωστο,
μια ομορφη βραδιά, με εκτιμηση κριστοφ.
η πολης φαντασμα κοιταξε τους ανθρωπους,
κ στα ματια της θα ελεγα οτι σχηματιστικαν ορισμενες σταγόνες από δακρυα,
ηταν δακρυα,
θαρρείς τις ελειψαν οι ανθρωποι.
εσκυψα στα πανεμορφα ξανθια μαλλια σου κ τα φιλησα.