για την ελευθερια

ακου μιαν ιστορια. Μια φορα ειχε ενα πουλι που το εκλεισαν σε κλουβι,

ομως αυτο συνεχισε να τραγουδα,

θα μπορουσε να το πεις χαζο, Σου στέρησαν την ελευθερια σου κ συ τραγουδας! Ολα γινονται για ενα σκοπο,

γραγουδω για να…

ερωτευομαι για να…

αγαπω για να με…. ολα γινοντα για ενα σκοπο. Ομως το πουλι συνεχιζε να τραγουδα χωρις κανενα σκοπο, μονο για την ομορφια του τραγουδιου,

ειχε γινει ολο τραγουδι. Εχεις ακουσει για σπουδαιους χορευτες που οταν χορευαν εχαναν τον εαυτο τους μεσα στο χορο. Τοτε γινεται το θαυμα,

σαν να συγχρονίζεσαι με οτι σε περιβάλλει, κ η λεξη Εγω διαλυεται μεσα στο Ωκεανο,

κατα καποιον τροπο με τον χορο,

το σωμα χορευει πανω στα κύματα της Υπαρξης.

Αυτη είναι η κατασταση για ολα στον κοσμο μας. Η εξαφανιση του Εγω. Αυτο συμβαινει στον ερωτα, στο γελιο,

μπορει να συμβει οταν γραφεις, οταν διαβαζεις, οταν σφουγγαριζεις, οταν πλενεις τα πιατα, οταν ακουεις μουσικη. Τοτε αυτος ο συντονισμος ειναι κυματα νιρβανας, ευφοριας, που σε κατακλύζουν. Κατα καποιον τροπο σε αγκαλιαζει ο θεος,

μιλας με τον θεο,

τραγουδας με τον θεο,

συζητας με τον θεο.

Μεσα στο κλουβι το αιχμαλωτισμενο πουλι συνεχιζε να τραγουδα,

εκει εξω στην ελευθερια, οι σκλαβωμένοι ανθρωποι συνεχιζαν να σερνουν τις αλυσιδες στον μακρυ δρομο προς την ελευθερια τους.

Μεσα στις τσεπες τους εχουν το κλειδι του λουκετου.

Το πουλι συνεχιζε να τραγουδα.

Ακουστηκαν κατι αλυσιδες που σερνονταν, κ στην πορτα φανηκε ο ανθρωπος που εφερνε φαγητο κ νερο στο πουλι. Μετα εκανε μεταβολη κ ακουστηκε παλιν εκεινος ο δαιμονισμενος θορυβος των σερμένων αλυσιδων. Οταν σταματησαν,

μετα απο λιγο,

ακουστηκε η φωνη της τηλεορασης που έπαιρνε μπρος. Μεσα απο τις γρίλιες της μπαλκονοπορτας εβγαινε καπνος απο τσιγαρο.

Το πουλι συνεχισε να τραγουδα. Προς στιγμη κοντασταθηκε- ακουστηκε ένα κλικ-

ηταν η κοκα κολα που ανοιγε.

Το πουλι ξανάρχισε να τραγουδα.

αφιερωμενο στην Μαρουλλα ,

με εκτιμηση κριστοφ