στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
«Ενορασης,
παντα την σημαια ψηλα. Δεν ειναι ακριβως σημαια,
πως μπορει να ειναι σημαια κατι που ανήκει σε ολους; Ο ενας εχει φερει λιγο μπλε, ο αλλος εχει φερει λιγο κοκκινο, λιγη σελήνη, ενα σταυρό.
Δεν ειναι σημαια,
ειναι ενα ολοασπρο πανι
-φρεσκοπλυμένο κ μυριζει τοσο ομορφα αγριολούλουδα του καμπου-
κ γυρω γυρω παιδια, γονατισμενα, να ζωγραφιζουν τις ψυχες τους πανω του»
αφιερωμενο στην Ενοραση. Ενα κλαπ που θεωρει τον ανθρωπο τοσο πολύτιμο κ τοσον σπουδαιον,
που δεν του αξιζει καθολου η κακομεταχείριση του. Τουναντιον το θεωρει αμαρτια. Η ανθρωπιά δεν μετριεται με την εθνότητα, ουτε με την γλωσσα που καθένας μιλα,
-καπως πρεπει να συνεννοηθούν οι ανθρωποι μεταξυ τους-
ουτε με τον τοπο κατοικιας του,
-καπου πρεπει να μεινει-. Αυτα ολα ειναι εργαλεια για την επιβιωση του κ την διαιώνιση του ειδους. Η ανθρωπιά δεν εχει καμια σχεση με αυτα, δεν την ενδιαφερει να εισαι ασπρος, μαυρος, κιτρινος κλπ, αν μιλας αγγλικα, ισπανικα τουρκικα ελληνικα,
ολα αυτα τα παραμεριζει, κ αν θελει να σε αγκαλιάσει σε αγκαλιαζει. Ειναι εκει, ειναι βιωμα. Αργοτερα οταν η ανθρωπια φευγει, τοτε ερχονται οι καθε ειδους δαιμονες μεσα στο κεφαλι σου κ σε τριβιλιζουν σαν σφηκες. Μολις εμφανιζεται η ανθρωπια ολα αυτα τα ζουζουνια εξαφανιζονται κ παραμενει εκει μονη της, ολομοναχη, κοιταζει εξω απο το παραθυρο τα πουλια, τα δεντρα, τα συννεφα, τον ουρανο κ τους λεει ενα ευχαριστω. Η ανθρωπια ειναι ευγνωμοσύνη για ολους τους ταξιδιωτες του οχηματος που ονομαζεται Γη.
Η Γη ειναι ενα σπιτι, κ ολοι εμεις ζουμε εκει μεσα κ αν καποιος αρχισει κ πυροβολα, κ κτυπα, κ μολυνει τον αερα, κ αλυσοδένει άλλους για δικα του συμφεροντα, οπως για να βγαλει χρημα, κυριως για αυτο, τοτε δημιουργεί ασκοπα αναταραχή στο σπιτι μας, την Γη μας. Τοτε η σεκιούριτι, αυτους τους ταραξιες τους φερνει ενωπιον μου, κατι πρεπει να γινει με αυτους, δεν μπορουν συνεχεια να μην λαμβανουν υποψιν το σπιτι τους κ να το καταστρεφουν!
Εχει προταθεί η περιπτωση να μπουν σε φυλακη, αλλα την απερριψα επειδη αυτος δεν ειναι τροπος για να βοηθησεις καποιον, εχουν πει να τους σκοτωσουμε, να τους κρεμάσουμε, αλλα αυτο εκαναν σε πολλους κ μετα αποδείχτηκαν αθωοι,
κ δεν γυριζει πισω η ζωη οταν φευγει-ασχετα αν ειναι αθωοι-
οπως ας πουμε τα θυματα πολεμου, δεν γυριζουν πισω.
Μπορει αυτοι που εφεραν ενωπιον μου να ειναι αθωοι. ομως κ αθωοι να μην ειναι καπου εχουν παραστρατησει κ μπηκαν μεσα στο μυαλο τους σφηκες κ τους εχουν τρελανει κ συγχώρα τους δεν ξερουν τι κανουν. Τους συγχωρεσα, τι αλλο μπορουσα να κανω, κ τους ειπα να βαλουν μεσα τους ανθρωπια για να φυγουν οι σφηκες. Μου ειπαν εντάξει θα το κανουμε.
Αργοτερα πολλοι με κατηγορησαν οτι αφησα τα καθαρματα ελευθερα κ συνεχισαν να κανουν τα ιδια που εκαναν πριν, μπορει κ χειροτερα. Τοτε εγω τους ειπα να εχουν εμπιστοσυνη στην ανθρωπια κ ολα θα πανε καλα,
κ οταν λειπει ολα πανε κατα διαβολου, κ κλαιει ο συνανθρωπος σου κ πονα, κ τους προσθέτεις διάφορους μπελαδες χωρις κανενα λογο. Ομως δεν μπορω να κανω κατι για αυτο, αν την προσκαλεσεις ερχεται, αν οχι, τοτε διαφόρων των ειδων σφηκες βρισκουν την ευκαιρια , οταν λειπει χορευουν τα ποντικια. Δειχνει εκει εξω ο κοσμος σχεδον τρελαμενος, σφηκες μεσα στο κεφαλι, κ τρεχει δεξια κ αριστερα χωρις λογο, να πας στα Ιμαλαια, να κανεις ανοητο τουρισμο επειδη τον κανουν ολοι. Ενα συνεχες βουητο εκει μεσα σαν κορναρισμα στα φαναρια.
εχε εμπιστοσυνη στην ανθρωπιά κ ολα θα πανε καλα
