για τα παλια

προσφυγας.

οπως θα εχεις καταλαβει, η κατεχομενη πολη μας δεν ειναι οπως ηταν παλια. ηλθαν νεοι κάτοικοι, κ τα σπιτια μας εχουν αντικατασταθει απο πολυκατοικιες. το ιδιο συμβαινει κ στα ελευθερα μερη. ολα αλλαζουν. ακομα κ οι ανθρωποι αλλαζουν. πολλοι απο μας εχουν φυγει, εχουν ελθει αλλοι. κοιταζω τις παλιες φωτογραφιες της πολης μου κ δεν την αναγνωριζω, κ αν υποθεσω οτι θα βρεθει μια λυση, κ θα παμε σπιτι μας, τιποτε δεν θα ειναι το ιδιο,

τα σπιτια μας – που θα ελθει στιγμη που θα παμε-δεν θα αναγνωριζουν τους παλιους ιδιοκτήτες,

θα νιωθουν κ αυτα ξενα με μας.

θα ελθει στιγμη που θα παμε πισω, κ θα πρεπει να ειμαστε προπαρασκευασμενοι. θα πρεπει να φερουμε νεο πιο καθαρο μυαλο. θυμάμαι τοτε καναμε πραξικόπημα, τρωγόμασταν μεταξυ μας. δεν με ενδιαφερει αν εξαπατηθηκαμε απο τις μεγαλες δυναμεις κ παίξαν τα παιχνιδια τους πανω στις ραχες του κοσμου με προσχημα εθνικιστικα συνθηματα του τυπου: ... ποτε δεν πεθαινει.

το προβλημα μας δεν εχει να κανει με εναν εξωτερικο παράγοντα που εμεις δεν μπορουμε να ελέγξουμε. το προβλημα ειναι εσωτερικο κ ο καθενας απο μας εχει την ευθυνη του. θα νομιζε κανεις οτι οι ξενες δυναμεις ελεγχουν τα παντα πανω στον κοσμο. ετσι ειναι κ ετσι δεν ειναι,

ομως επειδη ο ανθρωπος συμπεριφέρεται σαν ρομποτ, τοτε ετσι ειναι, ειναι σωστη αυτη η αποψη. υπαρχει ομως κ η αντιθετη αποψη που λεει οτι: οταν ο ανθρωπος δεν ειναι ρομποτ τοτε καμια δυναμη δεν μπορει να τον ελέγξει. Ειμαι οπαδος της δευτερης αποψης.

η δευτερη αυτη αποψη εχει την δικια της μοναδικη λογικη, κ το πιο σπουδαιο σε αυτην ειναι οτι ειναι απρόβλεπτη, δεν μπαινει σε κανενα καλουπι. αυτο θα επρεπε να ηταν το χαρακτηριστικό ολων των ανθρωπων. ομως οι ανθρωποι υπακούουν σε κανονες που αλλοι εχουν θεσει κ τους ακολουθουν, επειδή ειναι ενας ευκολος τροπος για να βαδισεις την ζωη σου. αυτος ο τροπος ειναι ο πιο ευκολος θανατος για να πεθανεις πριν την ωρα σου, σαν να μπαινεις σε διαρκες κωμα. ειναι ενεσεις που σε κρατουν ναρκωμενο.

ειναι δυσκολο να ζεις, ο αγωνας για επιβιωση ειναι πολλες φορες ενας γολγοθας, καπου πρεπει να πιαστεις, ετσι βρίσκεις διαφορα χερουλια, μεσα στο λεωφορειο που εισαι, για να πιαστείς, γιατι ο ο οδηγος του λεωφορείου ειναι λιγουλακι πιωμένος κ τρεχει υπερβολικα κ το λεωφορειο ειναι κακοσυντηρημένο,

σε μια φαση, ο οδηγος του λεωφορειου, γυρισε προς τα δω, σε μας κ ειδαμε το προσωπο του, κ δεν ηταν αλλο απο το βρικολακιασμένο γνωστο προσωπο καποιου ηγετη. μπορει να ηταν του νΙξον, μπορει του ρηγκαν, μπορει της μερκελ, η μπορει του κισιγκερ. αυτοι οι ανθρωποι οδηγουν τους λαους, στεγνοι απο καθε ανθρωπινο συναισθημα με μονο οδηγο καποιο οικονομικο κερδος. Ομως γιατι ειχαμε μπει στο λεωφορειο σαραβαλο, με εναν μεθυσμένο οδηγο που τρεχει στο πουθενα;

Ειμαστε ολοι ρομποτ, ετσι μπορει ο οποιοσδήποτε να μας κουμανταρει. ειμαστε σαν σκυλια που για ενα κομμάτι ψωμι χανουν την αξιοπρέπεια τους κ γίνονται πειθήνια οργανα καποιου τρελου ιδιοκτήτη τους. ο Πλατωνας ειχε πει καποτε οτι: «μονο οι Σοφοι πρεπει να διοικουν, ομως οι Σοφοι δεν θελουν να διοικουν κανενα, νιωθουν οτι δεν εχουν κανενα δικαιωμα να διοικούν τον οποιονδήποτε». Αυτο ειπε ο Πλατων κ θα συμφωνησεις μαζι μου νομιζω. Ετσι τον κοσμο διοικουν ατομα δευτερης κ τριτης κ τελευταιας κατηγοριας. Συνηθως ειναι ατομα με εντονο αισθημα κατωτερότητας, κ ετσι νιωθουν καποιοι οταν τους χειροκροτουν αλλοι.

Ξέχνα οτι σε εχουν διδαξει κ ψαξε να βρεις τον δρομο της ζωης σου μονος σου. Πειραματίσου με ολα, ακομα κ με τον θεο, ψαξε να τον βρεις μονος σου. Πολλοι πριν απο μενα μιλησαν για αυτο. ενας απο αυτους ηταν ο Καβαφης με την Ιθακη του. ομως οτι σου ειπα ξεχασε το αν δεν εισαι ετοιμος για το δικο σου μοναδικο ταξιδι. αν εισαι ετοιμος προχώρα. ειτε εισαι ετοιμος ειτε δεν εισαι’ Προχώρα!

να εχετε κ οι δυο την ευχη μου απο τα βαθη της καρδια μου.

Εν κατακλείδι,

Πηγαμε τελικα στα σπιτια μας. επιστρέψαμε στην πατρωα γη. βλεπω τες τελευταίες μπουλτοζες να μεταφερουν σαν παλιοσιδερα τα καγκελα που κρατουσαν χωρισμενο το νησι στα δυο. παταμε πανω στα αγαπημενα μας χωματα. οι προβλεψεις μου ολες ειχαν επιβεβαιωθει: τιποτε ορθιο δεν αφησε ο χρονος, ακομα κ οι κλειδώσεις μου αρχισαν να τριζουν απο τα αρθριτικά. το δερμα μου ζαρωσε πλεον, κ αυτη η σφριγηλοτητα των νιάτων εφυγε,

σαν φθινοπωρινό φυλλο.

Ειμαστε εδω, πανω σε ενα καρυδοτσουφλο που ονομαζεται Γη. βεβαια εχει διαφορα υποκοριστικά ονοματα, οπως Κυπρος, Γαλλια, γερμανια, ισπανια, τουρκια, πορτογαλια. Ειναι χαιδευτικα ονοματα που δινουμε στην Γη,

απο μεγαλη αγαπη σε αυτην. ειμαστε δεντρα κ η Γη ειναι το χωμα που μας θρεφει κ μας κρατα ζωντανους. το εχεις σκεφτει ποτε οτι ειμαστε δεντρα; Ετυχε ο ανεμος να ριξει τον σπορο μας πανω στη γη που ονομασαμε χαιδευτικα Κυπρο. μετα κατι ηλθε κ μας ξεριζωσε. εμεις βρήκαμε χωμα σε αλλη γη. Σαραντα χρονια μετα, κ πολλα δεντρα εχουν φυγει, κ αλλα νεα εχουν ελθει στο φως του ηλιου.

γιατι τα γραφω αυτα; πρωτα απ’ολα δεν θελω να αλλαξω κανεναν. Καθενας πανω σε αυτο τον κοσμο εχει την δικη του μοναδικη Ιστορια του, Καθενας γραφει την Ιστορια του. Ετσι, με «Ι» κεφαλαιο. σεβασμο λοιπον στην Ιστορια του Καθενα,

Εγω απλα πηρα το λαπτοπ μου κ αρχισα να γραφω την Ιστορια μου.

Λιγα μετρα πιο κατω μια μπουλτοζα ξεριζωνε σιδερενιους πασσάλους κ τους τοποθετουσε πεντε- εξι μετρα πιο κει, για να διευρυνει τον ζωτικο της χωρο. Μεσα στην μπουλτοζα η γνωστη φατσα καποιου ψυχασθενη, που ολα τα χαρακτηριστικα του, οι κινήσεις του, οι μορφασμοι του, οι σκεψεις του,τα αρρωστημένα του ονειρα, ταιριαζαν απολυτα με καποιου ηγετίσκου που τον τραβηξες τυχαια απο το τσουβαλι των ηγετων του κοσμου. Ολα τα νουμερα κερδιζουν. Τομπολα!

Το παιχνιδι του τζογου τελειωσε. Βγηκαμε ολοι απο την γεματη με τσιγαρα μεγαλη αιθουσα. Σβησαμε τα φωτα. Ξημερωνε. Ορισμενοι πηγαν κατευθειαν για υπνο, αλλοι εψαχναν απεγνωσμενα, με αγριο ματι,καποια αλλη αιθουσα του τζογου, σαν εθισμένοι στον τζογο, αλλοι κάθισαν σε ενα υψωματακι, ή στον τελευταίο οροφο μιας πολυκατοικιας κ είδαν σιωπηλα τον ηλιο να ανατέλλει. Ορισμένοι απο μας, οι πιο ριζοσπαστικοί κ οι πιο τολμηροι ανοιξαν τις αγκαλιες τους κ τον έκλεισαν μεσα τους.

να εχετε ολοι μια ομορφη μερα

σημ: ο εναστρος ουρανος του Βαν Γκογκ