ενα σχόλιο

ειναι για καποιο βιτεακι που μιλα για καποιον ελληνοκυπριο κ καποιον τουρκοκυπριο. Ο ελληνοκυπριος, ηλικιας 18 χρονων, επικηρύχθηκε απο τους εγγλεζους για 5χιλιαδες λιρες. Μιλουμε για το 1956 στην κυπρο. Αυτος ο νεαρος αναγνωρίστηκε απο καποιο τουρκοκυπριο. Ομως ο τουρκοκυπριος, αφου τον πλησιασε κ του ειπε οτι: “ξερω ποιος εισαι κ οτι καταζητησε απο τους εγγλεζους”, τον αφησε να φυγει. Την ιστορια αφηγείται ο ιδιος ο ελληνοκυπριος:

-Θα μπορουσα να παρω τις 5000 λιρες κ να σε καταδώσω αλλα δεν θα το κανω. Φυγε τωρα αμεσως!, μου ειπε ο τουρκοκυπριος.

Ο νεαρος εφυγε κ γλυτωσε. Τωρα ειναι 80 χρονων κ λεει την ιστορια του μπροστα στην καμερα. Ηταν αγωνιστης της ΕΟΚΑ. Ηταν σε καποια μαχη, ηταν γεματος αιματα κ προηγουμένως ζητησε λιγο φαγητο απο εναν παπά, αλλα ο παπάς φοβηθηκε κ δεν του εδωσε. Ο φοβος παραλυει το μυαλο κ κλεινει ακομα κ τις πορτες στον ιδιο τον θεο.

Ομως το σχολιο δεν ειναι για τον θεο, θεος ειναι, ας κανει οτι νομιζει καλυτερα, ετσι κ αλλιως δεν εχουμε την ζωη μας στα χερια μας ανηκει σε αυτον. Αυτος κανει κουμαντο. Ή δεν ειναι ετσι;

Ετσι ειναι, κ δεν ξερω το πεπρωμενο μου. Εχω κλειστα τα ματια. Απο που προερχομαι κ που θα παω δεν γνωριζω. Πιθανον, οπως πολλοι λενε, οτι δεν παω πουθενα. Πιθανον ομως, οπως οι λιγοι λενε, οτι οταν πεθανουμε , μαζευομαστε σε ενα καφενειο κ τα λεμε. Γυρω μας ειναι αγγελοι υπαρχει ηρεμια κ το ρυακι κυλαει διπλα μας, υπαρχει μπολικο φαγητο κ περναμε ολοι μακαρια. Αλλοι λενε οτι οταν θα γινει η δευτερη παρουσια του θεου, οι ψυχες που εχουν πεθανει κ περιμενουν υπομονετικα,θα αναστηθουν κ θα ζησουμε ολοι στον παραδιεσο αγαπημενοι. Αλλοι λενε οτι μπορεις, ενοσω ακομα ζεις, να διαλυσεις τον εαυτο σου, εκει που προερχεσαι. Στο συμπαν. Το τελευταιο δειχνει κ το πιο πιθανον της ολης εσωτερικηςε αναζητησης. Μπορει ομως κ κανενα απο αυτα να μην ισχυει κ να ειναι ολα της φαντασιας. Υπαρχουν παντου πανεπιστημιακες θεολογικες σχολες, που μπορεις να μαθεις τα παντα σχετικα με το αγνωστο. Παίρνοντας το πτυχιο σου μπορει ισως να μαθεις την πραγματικη αληθεια.

Το σχόλιο για την πιο πανω ιστορια ειναι το εξης:

Στο διαστημα που μεσολαβησε αυτη η ιστορια μεχρι τις μερες μας εγιναν αρκετα γεγονοτα στον κοσμο. Αν εξαιρεσουμε ενα διαστημα που μεταξυ των δυο εθνοτητων, κοινοτήτων, επικρατουσε διχονοια κ φαγωμαρα, εγιναν κ αλλα γεγονοτα. Η αγγλια απο υπερδυναμη που ηταν,

εγινε ενα καρτ ποσταλ εξω απο τα βασιλικα ανάκτορα, με φωτογραφια την βασιλισσα,

μεσα σε μια χρυση αμαξα,

να σερνεται απο ομορφα ντυμενα αλογα,

κ με φρουρους φορώντας ψηλο σκουφο, σαν βγαλμενοι απο το παραμυθι του Αντερσεν: ο μολυβενιος στρατιωτης. Στην τουρκια εγιναν το ιδιο πολλες αλλαγες,

κ στα δικα μας, ειχαμε ενα πραξικοπημα,

δυο τρεις απόπειρες δολοφονιας του νομιμου προεδρου, του Μακαριου,

κ μετά ενα πολεμο, με την τουρκια κ μια διχοτομηση του νησιου. Τωρα βρισκομαστε στο σημειο της παγκοσμιοποιησης,

που οι τραπεζες εχουν γινει οι νεοι πλανηταρχες, κ η εξαθλιωση απεκτησε ονομα κ ονομαζεται Τροικα, Διεθνες Νομισματικο Ταμειο, κ οτι αλλο σχετικα με χρημα. Ζουμε την εποχη του Χρηματος. Το χρημα ειναι μια βασιλισσα μεσα σε μια διαμαντενια αμαξα με αλογα απο μπλε βελουδο, που γυριζει τα σοκακια κ μοιραζει ελπιδες στους εξαθλιωμενους καταναλωτες των μεγαλουπολεων. Ολη αυτη η κουρσα της προσπαθειας του ανθρωπου για οτι καλυτερο, εφτασε στο σημερινο σημειο που παιζουν δυο ομαδες στα τελικα:

Τραπεζα Vs Εξαθλιωμενοι καταναλωτες.

Στις κερκιδες, οι ζητιανοι του κοσμου να παρακολουθουν με αγωνια την εξελιξη του αγωνα, κ αναμεσα τους οι διάφορες φιλανθρωπικες οργανωσεις, που εχουν στο πέτο ενα σταυρουδακι του θεου, να μοιραζουν σισιτιο.

Εξω απο το ολοφωτο σταδιο, στις παραγκουπολεις,

ο ανεμος να κανει ενα δαιμονισμενο θορυβο κτυπώντας πανω στα τσίγκια,

κ μεσα στα τσίγκενα σπιτακια, ανθρωποι να ζουν τοσο ξεφτιλισμενα, τοσο απανθρωπα,

που ειναι καλυτερο να ζεις εξω απο αυτες παρα μεσα. Κ εξω ο αερας φετος λυσσομανά, σαν να μισει κατι κ θελει να το εξολοθρευσει ,

σαν να ερχεται σε αντιπαραθεση ο Χαροντας με τον Διαβολο, στα μαρμαρενια αλωνια.

Με το πρωτο φως της ημερας, το ονειρο Εφιαλτης ηταν πλεον παρελθον,

σαν να τελειωνε ενας αγωνας κ ολοι ειχαν φυγει κ υπηρχαν παντου πεταμενα τενεκεδακια, σπασμενες πλαστικες καρεκλες, σχισμενες αφισες, κουτια απο τσιγαρα, αποτσιγαρα.

κ που κ που ακουγες ενα ουρλιακτο τοσο ακαθόριστο , που δεν ηξερες αν ηταν καποιου λυκου που φωναζε την αγελη του,

αν ηταν ενας βρυχηθμός καποιου λιονταριου,

ή αν ηταν ενα κλαμα,

καποιου παιδιου πεταμενου στα σκουπιδια, σαν εγκατελειμμένο κ πειναγε.

δεν ξεχωριζες αν ηταν το συνηθισμένο κλαμα μιας γεννησης,

ή ηταν ενα κλαμα αηδιας. Αφορητης αηδιας.

Τραπεζα Vs Εξαθλιωμενοι. Ο αγωνας δειχνει ντέρμπυ. Πανω στον πινακα ανακοινώσεων του σταδιου καποιος εφερε την κληρωση του νεου αγωνα, κ την καρφιτσωσε. Καποιος, εκει λιγο πιο περα, αφου εκλεισε το κινητο του, πλησιασε τον πινακα ανακοινώσεων κ διαβασε. Σε λιγο τα περιεργα βλέμματα αρχισαν να πληθαινουν γυρω απο τον πινακα ανακοινώσεων.

Δεν ξερω τι εγραφε πανω στον πινακα. Ολοι αναζητουν κατι, οτι το αυριο θα ειναι καλυτερο απο το σημερα, κ ολοι παλευουν, ολοι σου εχουν πει να κανεις καλες πραξεις, ολοι σου λενε να γινεις καλος ανθρωπος, δακρύζεις μπροστα σε σπουδαιους ηρωες,(συνηθως ειναι για σκοτωμους αλλων ανθρωπων ,ή κ το αναποδο, γινεσαι ηρωας μετα απο σκοτωμο σου απο αλλους ανθρωπους). Ελπιζεις. Ελπιζεις να σε σωσει κατι.

Προς το παρων, το σημερινο σκορ του σημερινου αγωνα μεταξυ Τραπεζας Vs Εξαθλιωμενων, ειναι 10: 0 υπερ της πρωτης. Tωρα η πρωτη ετοιμαζεται για πέναλτι. Ο καλοταισμένος, καλογυμνασμενος παικτης τραπεζίτης παιρνει φόρα. Ο εξαθλιωμενος τερματοφυλακας σερνοντας τα ποδια του σταθηκε με δυσκολια στο τερμα. Μολις τον ειχαν φερει με φορείο. Μετραγες ενα ενα τα παίδια του. Κοιταξε τον καλοταισμενο αντιπαλο του κ σύρθηκε μεχρι εκει. Ο καλοταισμενος, υπερβαρος παικτης τραπεζιτης -έμοιαζε περισσοτερο με μποξερ παρα με παικτη της μπαλας-σαν πραξη αλτρουισμου πηγε αυτος προς το μερος του. Τον βοηθησε να στεκεται , του χαμογελασε εγκάρδια κ του εδωσε μια μάρς, μια σοκολατα μαρς γεματη φουντουκι που ο εξαθλιωμένος την καταπιε ολοκληρη που εκανε ενα δυνατο παφ, σαν να επεφτε σε ξερο πηγαδι. Ολοι πηραν τις θεσεις τους. Ο παικτης τραπεζίτης εκανε οπως παντα τον σταυρο του, κ προχωρησε με δυναμη, οπως παντα, να ξεκανει τον αντιπαλο.

αυτη η αισθηση,

μια ατελειωτη ανοησια,

σαν να θελουμε..

ενα ατελειωτο κλωτσιδι ενος κεφαλιου. Του δικου μας. Το τσαλαπατάμε κατω, το βριζουμε με τοσο μισος,

σαν να προκειται να του αποσπασουμε μια πληροφορια. Γινεται πολεμος, τον εχουμε αιχμαλωτο, κ θελουμε παση θυσια να ξερασει οτι ξερει για να νικησουμε τον εχθρο. Ο εχθρος δεν ειναι τιποτε αλλο,

παρα η αλλη οψη του ιδιου νομισματος που ονομαζεται Ανοησια,

η ανθρωπινη ιστορια: παίρνουμε φόρα κ κτυπαμε ατέλειωτα τα κεφαλια μας στον τοιχο,

ενας αυτοσαδισμός, τοσο ανελεητος, ουτε καν καποιο ιχνος ενος οίκτου. Τι να πω;

Δεν υπαρχει τροπος να περιγραψεις την φρικη. Αυτο που ονομαζουμε ανθρωπος. Τι κριμα