στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
να βλεπεις την ζωη σου σαν θεατρικο εργο,
να βγεις πανω στην σκηνη, να πεις δυο-τρεις ατακες κ να σηκωθεις να φυγεις. Το εχεις παρατηρησει; Κλαιμε περισσοτερο βλεποντας ενα θεατρικο εργο, ενα σηριαλ, μια ταινια, παρα στην ιδια την ζωη μας; Κλαιμε περισσοτερο διαβαζοντας ενα διηγημα κ στην παραγματικη μας ζωη ειμαστε μουγγοι, αναισθητοι, απανθρωποι. Ειχε παει μια φιλη μου να δει το «Ντα» στο Μπροτγουαιη, με τον Μανο Κατρακη. Συγκινηθηκε πολυ απο το παιξιμο του Κατρακη. Ο Κατρακης τοτε ηταν πολυ αρρωστος κ εβγαλε το εργο παιζοντας τοσο ομορφα σαν να μην ειχε τιποτε. Ενθουσιασμενη, αφου τελειωσε το εργο, πηγε να τον δει στο καμαρινι του. Ανοιξε την πορτα του κ ειδε ενα Κατρακη τοσο καταβεβλημενο, σαν πτωμα. Επαθε την πλακα της. Στην σκηνη ηταν τοσο ζωντανος κ τωρα εδω ο ιδιος ανθρωπος τοσο χλωμος, τοσο χωρις ζωη, σωριασμενος σε μια πολυθρονα. Τον χαιρετησε κ αυτος της εδωσε το χερι του. Τοσο αδυνατο χερι, τοσο παγωμενο! Την αγκαλιασε. Ο Κατρακης μετα απο αυτο το εργο, εκανε υποκλιση κ εφυγε απο την ζωη, οπως λες κ στο εργο σου Γιωτα, την «Αυλαια».
τωρα εδω στην Κυπρο που βρισκομαι, στην αυλη του σπιτιου της μητερας μου, γυρω μου τα λουλουδια κ τα δεντρα. Στα ποδια μου καμποσοι κακτοι, δυο τρεις εχουν λουλουδια. Εχει κ εναν κακτο που ανοιγει καθε μερα με ενα νεο λουλουδι του, κ μεχρι το βραδυ εχει φυγει. Ενα μεγαλο ροζ-κοκκινο λουλουδι αναμεσα απο τα αγκαθια του.
σου ευχομαι οτι πιο ομορφο στη ζωη σου. συνεχισε. συνεχισε !
με εκτιμηση κριστοφ
