στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Αντρικο μου γεια σου. Ειμαι ο χριστακης εκει ο γειτονας , συμμαθητης κ φιλος σου. Βρηκα το σαιτ σου από το σαιτ του Τραχωνα. Πολλα χαιρετισματα στην πατριδα του Νελσον Μαντελα. Τιμη μεγαλη. Τον εβαλαν στη φυλακη για την ανθρωπια του. Παραξενος ο κοσμος μας. Επιβραβευει την απανθρωπια σκοτωνοματε μεταξυ μας κ μετα φωναζουμε τον Θεο να καθαρισει.Βεβαια σε μια δεδομενη στιγμη ηλθε εδώ, μαλιστα εστειλε τον ιδιο το μονακριβο του Γιο. Τον αντεξαμε για 30 χρονια , μετα τον καθαρισαμε. Αυτο συνεβει πριν 2000 χρονια. Ακομα δεν εχουμε μαθει κανενα μαθημα. Ο κοσμος είναι γεματος εκκλησιες, κ είναι ακομα ακατοικητες.
Εμαθα Αντρικκο ότι ηλθες το καλοκαιρι στην κυπρο. Σε ειδε ο Νικος κ ο Γιωργος. Βρε φιλε θυμαμαι ότι πριν να φυγεις για Αφρικη, φαγαμε μαζι χαμπουργκερ, σαν να είναι τωρα. Μετα εφυγες για αφρικη. Εγω ειχα άλλο ένα χρονο φανταρος. Σπουδασες, εκανες παιδια, χαιρεσαι την ζωη, βγαζεις ωραιες φωτογραφιες, σου αρεσει η φυση. Εισαι μακρια φιλε, αλλα εισαι μεσα μου, κομματι μου. Δεν είναι θεμα που ανηκει στη σφαιρα της φιλοφροσυνης. Ξερεις, όταν ξανασυναντουνται οι φιλοι, λενε διαφορα, χαμογελουν κ χαιρουνται ο ένας τον άλλο κ λεει ο καθενας τα δικα του. Εγινα γιατρος λεει ο ενας. Κ γω, λεει ο άλλος, εγινα επιστημονας, δουλευω στη ΝΑΣΑ, στελνουμε ανθρωπους στο Φεγγαρι κ στον Αρη κλπ.
Εισαι κομματι φιλε μου, όπως κομματι είναι κ η ομορφη γειτονια που ζησαμε. Ομορφα χρονια, γεματα ανθρωπο. Κυκλοφορουν 8 δις ανθρωποι πανω στη γη, σαν κουφιοι σοκολατενιοι Αη Βασιληδες. Είναι στα ραφια, τους αγοραζεις, σχιζεις το αλουμινενιο περιτυλιγμα κ τους τρως. Γλυφεις τα χειλη σου. Ενα εμπορευμα για καταναλωση.
Δεν είναι. Δεν είναι ετσι! Αποδειξη ο πατερας σου για παραδειγμα, ο πατερας μου, η μανα μου, η μανα σου. Ομορφοι ανθρωποι.
Θυμαμαι το αυτοκινητο του πατερα σου. Το Πεζώ. Αριθμος: Q 10. Τρεις ταχυτητες στο τιμονι. Πηγαιναμε στην Αμμοχωστο για μπανιο. Εξω ο καιρος ηταν καλος, αλλα το μπροστινο τζαμι του αυτοκινητου γεματο σκουριασμενα νερα. Δουλευαν οι καθαριστηρες, σαν να εβρεχε, κ εξω καυσωνας. Μαλιστα ο ενας υαλοκαθαριστηρας στη μερια του οδηγου δεν δουλευε κ ο Τασος , ο οδηγος, εβγαζε το κεφαλι του εξω για να δει. Σε λιγο μειναμε από νερο στο ραδιατερ (το ψυγειο). Καθομασταν εκει στο λιμανι της Αμμοχωστου μαζι με τον πατερα σου κ τρωγαμε πόλιπιφ (κονσερβα)με ψωμι κ ντοματες.
Σε αυτό τον κοσμο μοιαζει να πρεπει να παλεψεις με νυχια κ με δοντια για να κρατησεις την ανθρωπια σου. Κ στο τελος η ηττα είναι αναποφευκτη. Ετσι δειχνουν όλα τα στοιχεια. Όλα εχουν διαβρωθει εδώ πανω , ψαχνεις καποιο τοπο να σταθεις κ δεν βρισκεις πουθενα, ολα πουλημενα. Ακομα κ αυτος ο παικτης της Γουεστχαμ που ηταν ο καλυτερος πουληθηκε στην Αρσεναλ αντι πινακιου φακης. Κ ολοι οι παικτες της ομαδας φορουν φανελες που γραφουν: «Vodafon, φερνει τον ανθρωπο κοντα».
Πολλα εχουν αλλαξει από τοτε. Τιποτε δεν μενει ορθιο φιλε Αντρικο μου. Το μονο ορθιο εδώ πανω είναι η απληστια του ανθρωπου, όλα τα αλλα αλλαζουν συνεχως. Ορισμενοι παικτες της ζωης δεν αλλαζουν. Θυμαμαι τον Τζορτζ Μπεστ. Εζησε την ζωη σου όπως ηθελε αυτος. Σηκωθηκε κ εφυγε στην καλυτερη φαση της καριερας του. Τετοιοι ανθρωποι σπανιζουν, είναι η εξαιρεση στον κανονα. Το αλατι της ζωης, η γευση της.
Ομαδα: «οδος Βρασίδα. Νεαπολης». Μια ομαδα. Θυμαμαι όταν η ομαδα της Μαντσεστερ Γιουνάιτετ εχασε τους παικτης της σε ένα αεροπορικο δυστηχημα, ο προπονητης της Ματ Μπασμπι καταφερε να την ξαναστησει πρωταθλητρια. Πως τα καταφερε; Τι μάγια εκανε; Τι υλικο ειχε βρει εκει εξω κ το εφερε στην ομαδα; Το υλικο ονομαζεται καρδια.
Φιλε Αντρικο θυμαμαι. Αυτή η ομαδα εχει καρδια μεσα της. Ειχε σπουδαιους προπονητες! Τον πατερα σου, τον πατερα μου, την μανα μου, την μανα σου. Αναποφευκα οι Τζωρτζ Μπεστ παιζουν μπαλα σε ολα τα γηπεδα του κοσμου. Νοτιο Αφρικη, κυπρο, ελλαδα, αγγλια, αυστραλια, σκωτια( Τότης). Ομορφα να περνας παντα φιλε Αντρικκο, φιλια στην ωραια σου γυναικα, στα παιδια σου. Παρε μια χουφτα αφρικανικο χωμα κ ριξε το εκει που αναπαυεται ο Νελσον. Αν παλι δεν σε παιρνει ο δρομος σου απ’εκει, αγκαλιασε ένα δεντρο, φιλα ένα τριανταφυλλο, φιλα την γυναικα σου, τα παιδια σου, το ιδιο κανει. Με εκτιμηση Χριστακης. Να περνας παντα ομορφα φιλε Αντρικο
