στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Οι ανθρωποι ερχονται κ φευγουν,
Ορισμενοι ανθρωποι δεν φευγουν ποτε,
Μενουν παντα μαζι μας. Κ το πιο ωραιο δεν είναι ότι θελουν να μεινουν, θελουν να φυγουν,
να ησυχασουν. Τους διωχνουμε κ αυτοι μενουν. Δεν ειναι από πεισμα που το κανουν
κ από μεγαλειο. Τους διωχνουμε ,
κ αυτοι μενουν παντα μαζι μας.
Οχι ακριβως μαζι μας. Αυτοι ειναι εκει πανω κ μεις εδώ κατω. Μας πετανε το σχοινι να ανεβουμε. Κ εμεις; Εμεις μεσα στην λασπη μας. Παλευουμε με τις λασπες.
Αυτοι εκει κ μεις εδώ κατω. Μεσα στο πηγαδι. Κ δεν σου μιλω καθολου για σχημα λογου. Καθολου. Ετσι εχουν τα πραγματα.
Μας πετανε το σχοινι για να ανεβουμε πανω κ μεις πεισματαρηδες μεσα στα αποβλητα μας να βρωμαμε μπυρα κ κρασι κ τσιγαρο,
κ να κανουμε ερωτα αναμεταξυ μας. Κ αυτοι; Αυτοι εκει πανω περιμενουν να τραβηξουν το σχοινι να ανεβουμε.
Κ καμια φορα μας γυριζουν την πλατη. Δεν το κανουν για να μας σνομπαρουν. Δεν αντεχουν το θεαμα κ μας γυριζουν την πλατη. Βρωμαμε.
Κ αυτοι περιμενουν, πιθανον κρατωντας ένα μπουζουκι κ παιζοντας κανενα σκοπο μεχρι να αποφασισουμε να ανεβουμε, να μας
τραβηξουν με το σχοινι εκει πανω.
Γιωργος Ζαμπετας
