στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Με εχει πιασει το επαναστατικο μου. Βενσερεμος. Θα νικησουμε. Ακουω το τραγουδι Ελ Ζατααρ με τον Παπακωνσταντινου , μουσικη Θεοδωρακη κ στιχοι Νεγρεποντη.
Η ιδια παντα ιστορια. Το μακελιο. Αυτή τη φορα Παλαιστινιοι κυνηγημενοι από το Ισραηλ εχουν καταφυγει στον Λιβανο, 50,000 κοσμος, στο Ελ Ζατααρ. Στον Λιβανο εισβαλλει η Συρια κ αρχιζει κ πολιορκει τον Παλαιστινιακο προσφυγικο καταυλισμο. 2,000 σκοτωμενοι.
Όταν ακουω τετοια τραγουδια θελω να γραψω.Παντα μας ξεσηκωνει η αδικια. Παντα. Το εχουμε μεσα στη ψυχη μας το ομορφο, μπορει να είναι σκεπασμενο, αλλα το εχουμε μαζι μας το ωραιο κ το υψηλο κ το υπεροχο. Κ επαναστατει .Το φεραμε μαζι μας όταν ηλθαμε στον κοσμο,
ειμαστε καταδικασμενοι μεσα στο συναισθημα,
κ η αναισθησια μας πολεμα ανελεητα.
Δεν ωφελει να γραψω άλλη μια μπαλαντα για τους ασιμους χαμενους δολοφονημενους ποιητες. Δεν θα τους πολεμισω με οπλα. Θα πολεμισω τον πολεμο με τα δικα μου οπλα όχι με τα δικα του. Με το στυλο μου. Το δικο μου οπλο είναι αυτό. Το στυλο μου. Το στυλο μου είναι το τανκς, το καταδιωκτικο, ένα machine gun, ένα οπλοπολυβολο. Η ατομικη μου βομβα. Ακριβως στην καρδια του θηριου. Καρδια του θηριου,
καρδια του θηριου είναι η Αγνοια.
Οπλο μου,το βαρυ πυροβολλικο μου, είναι η Γνωση. Δεν ειμαι εναντιον κανενος. Ειμαι εναντια μονο στην Αγνοια. Μονο αυτή υπαρχει κ τιποτε άλλο. Δυσκολος δρομος , σχεδον αδιαβατος, γιατι πρεπει να πολεμισω με φαντασματα. Φαντασματα είναι τα ψεματα που εχουν συσσωρευτει στο μυαλο μου κ δεν με αφηνουν να δω καθαρα. Εχουν ριξει πολλα δακρυγονα κ δεν μπορω να δω. Κλαίνε κ τα ματια μου. Αυτος ο καταραμενος καπνος των καπνογονων μου κρυβουν τον Ηλιο. Τοτε εσυ γυριζεις απορημενος κ μου λες:
-Υπαρχει Ηλιος;
Δυσκολη ερωτηση σε ενα Κοσμο Καπνογονων. Τσιγαριλικι.Καταγωγειο. Δυσκολη ερωτηση κ Συ θελεις να μαθεις. Θελεις μια αμεση απαντηση εδώ κ τωρα. Ελα μαζι μου:
Πολεμος. Δυσκολος εχθρος, γιατι αγνοει την ιδια του την καταγωγη. Θα σου κανει εντυπωση, αλλα ολοι οι πολεμοι,ολα τα μακελια, ολες οι αιματοχυσιες είναι αυτο: Η Αγνοια. Η Αγνοια μου. Η Αγνοια σου. Η Αγνοια. Πως θα σου φαινοταν αν σου ελεγα ότι εισαι θνητος; Το αγνοεις, σιγουρα το αγνοεις, γιατι αν δεν το αγνοουσες δεν θα ειχαμε αυτό το χαλι που εχουμε τωρα. Το αγνοεις. Αποδειξη είναι οι πολεμοι. Ολοι οι πολεμοι. Πολεμος δεν είναι να πιάσω τα οπλα κ να πηγαινω σε μια άλλη χωρα κ να σκοτωνω τον κοσμο της. Αυτό είναι ένα μικρο παρακλαδι του Μεγαλου Πολεμου. Είναι το πιο μικρο παρακλαδι του Μεγαλου Πολεμου, το πιο ασημο, μια εκδηλωση του θηριου , το σπυρακι του.Το καρκινωμα του Πολεμου ονομαζεται: Αγνοια. Η Αγνοια μου. Η Αγνοια σου.
κ ο παραμικρος τραυματισμος του αλλου,
ητε είναι εξωτερικος κ τρεχει αιμα από τις αρτηριες κ τις φλεβες,
ητε ειναι εσωτερικος κ τρεχει από την καρδια,
αυτά είναι το ιδιο. Πολεμος. Η καρδια του θηριου. Η Αγνοια.
Ας ανακεφαλαιωσουμε. Ο πολεμος δεν υπαρχει αυτος κάθε αυτος, αλλα είναι μια δημιουργια. Ενα εργο τεχνης. Εχεις δει ποτε τα οπλα; Ενα κοσμημα. Ενα κολπο,
για να σε ριξω στο κρεβατι.
Ειδηση Πρωτη:
Ο Δημητρακης είναι 6 χρονων κ τον εστειλε ο πατερας του να παει να αγορασει τσιγαρα από το περιπτερο. Ο Δημητρακης πηγε προθυμα-εξαλλου θα αγοραζε κ γεμιστο κρουασαν με σοκολατα κ φουντουκι, για αυτον. Διασταυρωσε τον δρομο της ανθρωπινης ζουγκλας πολύ προσεκτικα για να μην τον σκοτωσουν τα αγρια θηρια, που ηταν παντου γυρω του κ εφτασε στο περιπτερο κ αγορασε τα τσιγαρα. Όταν επεστρεψε, ο πατερας του, του ειπε ευχαριστω κ του εδωσε ένα φιλι. Μετα ο πατερας του αναψε τσιγαρο κ ο Δημητριος πηγε στο διπλανο δωματιο που ειχε πιο καθαρο αερα κ ανοιξε την τηλεοραση να δει τον Ποπ το σφουγαρακι να μαθαινει αυτοκινητο. Ο Δημητριος, τρωγοντας το κρουασαν του.
Ειδηση Δευτερη:
Την πρωιαν της σημερον, στρατιωτικα αεροπλανα βομβαρδισαν γεφυρες κ αμαχους κ σπιτια. Μακελιο παντου( βλεπετε στα πλανα σας το μακελιο). Ο αποκλειστικος απεσταλμενος μας ( που τον βλεπετε στο πλανο μας τραυματισμενο) να τι μας ειπε:
-Καλησπερα σας από το ματωμενο Βιετναμ. Ειμαστε στην καρδια των γεγονοτων. Εχουμε την αποκλειστικοτητα των γεγονοτων. Το αντιπαλο καναλι εχασε ολους τους δικους του δημοσιογραφους , σε ενεδρα από φίλια στρατευματα. Ηταν ατυχια. Αιωνια τους η μνημη. Γινεται χαμος εδώ. Να μολις τωρα επεσε μια βομβα διπλα μας κ σκοτωσε τον καμεραμαν μας. Βλεπεται παντου γυρω μου φωτιες κ σκοτωμους.
-Αααααα!
Κυριες κ κυριοι μολις χασαμε κ τον ηχοληπτη μας από αδεσποτη. Συνεχιζουμ…
-Ααααα!
Εδώ Αθηνα. Εδώ Αθηνα. Με ακους Βιετναμ; Βιετναμ με ακους;( γινεται σιγη κ μετα ο παρουσιαστης της Αθηνας συνεχιζει:
Κυριοι αδυνατουμε να συνεχισουμε. Χασαμε κ τον ανταποκριτη μας. Μην ανησυχειτε όμως. Θα στειλουμε άλλον.
Πρωτη ειδηση κ δευτερη ειδηση. Ο διευθυντης ειδησεων κοιταξε κ τις δυο ειδησεις κ τελικα επελεξε ασυζητητη την δευτερη. Το μακελιο. Το μακελιο εχει παντα μεγαλυτερη ακροαματικοτητα από τα απλα συνηθισμενα γεγονοτα. Οσο πιο ματωμενα τοσο το καλυτερο,
ο ανθρωπος αγνοει την χαρα,
κ εχει στο προσκεφαλο, παντα αγκαλια του την μιζερια,
γιατι οσο κ αν σου κανει εντυπωση,
τρεφεται από αυτή. Τον αναζοωγονει. Τον τερπει.Του πινει το αιμα κ νιωθει οτι υπαρχει.
Του πινει κ της πινει το αιμα κ νιωθουν ότι υπαρχουν. Ετσι είναι τα πραγματα. Δεν είναι κακο που είναι ετσι. Ουτε καλο. Επειδη υπαρχει Αγνοια θα συνεχισουμε με το ιδιο τροπαρι. Μακελια. Μεχρι να εξαλειφθει (σκοτωνοντας ο ένας τον άλλο) το ανθρωπινο ειδος,
η να αρχισουμε να μαθαινουμε από τα λαθη μας.
Αγνοια. Βγαλε το σπαθι σου κ αποκεφαλισε την.
Ο κριστοφ καταμονος με τον εαυτο του, το στυλο του κ το μυαλο του,
να παλευει με τα φαντασματα του,
κ ο ηλιος να γελα κ να τον κλεινει στην αγκαλια του, κ το φεγγαρι παραπερα να κοιτα,
κ αυτος να συνεχιζει να πολεμα με τα φαντασματα του. Η Αγνοια. Η Αγνοια μου.
Η ομιχλη διαλυθηκε με τον πρωινο ηλιο,
κ το ομιχλωδες φεγγαρι ελαμψε δυνατα.
Υστερογραφο: επινα τον καφε μου το Σαββατο βραδυ σε ένα κλαπακι μαζι με τρεις φιλους κ δυο κοπελες που ηλθαν λιγο μετα. Σε μια στιγμη ο ενας φιλος ακουμπησε την κοπελα του αλλου φιλου κ τοτε ο φιλος της κοπελας σηκωθηκε πανω για να παρει τον λογο. Γιατι ακουμπησε ς την κοπελα μου ρε; Επενεβηκαμε ολοι κ δεν συνεχιστηκε ο καυγας. Κ ο ιδιοκτητης του καταστηματος ειπε ότι εχει καλο ονομα το μαγαζι(σκυλαδικο) κ να πατε να τσακωθειτε εξω.
Οι φιλοι, που πριν ηταν φιλοι, τωρα δεν μιλιουντε.
Ψαχνουμε αφορμες για να βγαλουμε την τρελα μας. Συνεχως . Ψαχνουμε αφορμες να εκτονωσουμε την τρελα μας. Κουβαλαμε πολυ τρελα. Που την βρηκαμε τοση τρελα; Την φεραμε μαζι μας; Οχι, μας την δινει η κοινωνια με δοσεις, λιγο, λιγο. Μας εκπαιδευει συνεχως πανω στην τρελα. Επενδυμενα συμφεροντα.Κονόμα,
για δολαρια η για μαρκα,
μακελιο στα Ελ Ζατααρ,
Εβλεπα προχθες κ την ενθρονιση του νεου βασιλια. Το Δαφνί είναι απλα το σπυρακι. Το καρκινωμα κυκλοφορει εκει εξω ελευθερο κ με βουλα. Βασιλιας
