στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
η Δημιουργικοτητα είναι παντα κεφατη,
Δημιουργικοτητα σημαινει ξεχειλιζω από χαρα,
Δημιουργω Κοσμο.
Ακουω πολλες φορες σε συνεντευξεις συγγραφεων οτι για να γραψουν το ταδε ποιημα κ το ταδε συγγραφικο εργο περνουσαν από μεγαλο πονο.
Οποτε ακους την πιο πανω δηλωση, τοτε σταματα αμεσως να ακους, βαλε ένα «Χ» στον συγγραφεα κ γυρισε σελιδα. Κανε αμεσως ένα χαλαρωτικο περιπατο κ όταν γυρισεις από την βολτα σου κ το μυαλο σου είναι χαλαρο κ ωραιο παρε αμεσως την φιλη σου κ πες της ότι θελεις να βγειτε εξω μαζι το βραδυ. Το βραδυ, εκει μονοι σας, παρε της το χερι, φιλησε το, χαιδεψε το με τοση τρυφεροτητα, σαν να φευγεις μεγαλο ταξιδι. Δεν φευγεις βεβαια για ταξιδι. Η στιγμη όμως που εισαστε μαζι ειναι ιερη. Ετσι πρεπει να είναι αυτές οι στιγμες. Ιερες. Σαν να γραφεται το πιο σπουδαιο βιβλιο. Το βιβλιο της ζωης σας.
Όταν γραφεις, να το θυμασε παντα αυτό, είναι σαν να κανεις ερωτα. Το γραψιμο είναι ερωτας. Γιορταζεις. Τα φωτα του σπιτιου σου είναι όλα ανοιχτα κ εχεις βαλει τα καλα σου. Εχεις ωραια φαγητα στο τραπεζι . Κ τα γλυκα είναι σοκολατινες κ τουρτες παγωτο κ εκμεκ κ σιροπιαστα, γλυκα κουταλιου, καρυδακι, περγαμοντο, συκο, κερασι, κυδωνι . Κ παραδιπλα η πιατελα με τα καλοκαιρινα φρουτα. Κερασια, καρπουζι, πεπονι, φραουλες, ροδακινα, πορτοκαλια, μπανανες, βερυκοκα, αναναδες, νεκταρινια. Κ χυμους φρουτων κ κοκτεϊλ δροσερα.
Όταν γραφεις ειναι σαν κανεις ερωτα με την ζωη,
κ το παιδι είναι ο παρανομος καρπος μαζι της,
ο καρπος του παθους σας.
Ετσι όταν εισαι χαλια μην γραφεις. Πηγαινε παιξε χαρτια, δωσε στον Γιωργακη φιλοδωρημα κ στειλε τον να σπασει την τζαμαρια του γειτονα που δεν τον χωνευεις, βρισε την κυβερνηση, φωναξε, τσιριξε, όμως σε παρακαλω μην γραψεις. Γιατι ότι γραψεις θα είναι σκετος εμετος. Ο εμετος σου. Ειναι σκετο δηλητηριο. Οι αλλοι δεν σου φταινε.
Ετσι, όταν καθεσαι να γραψεις, είναι σαν να περιμενεις τηλεφωνημα από την νεα σου γκομενα. Εχεις λαχταρα!
Όταν γραφεις εχε λαχταρα. Η καρδια σου φτερουγιζει, εισαι γεματος κ θελεις να δωσεις, χωρις να σε ενδιαφερει αν ο άλλος θελει να παρει η όχι. Εχεις μεγαλη λαχταρα να δωσεις. Ξεχειλιζεις, θελεις να δωσεις.
Σε πιο χαλαρους καιρους, όταν ο ανθρωπος θα εχει βρει την ισορροπια του, αυτό το, θελω να δωσω , θα ακουγεται ολο κ πιο συχνα κ θα γινει ο φυσικος τροπος ζωης μας. Κ τοτε θα σου κανει εντυπωση ότι, όταν καποιος συγγραφεας λεει, ότι πονεσε κ υπεφερε πολύ για να γραψει το διηγημα του, είναι σημαδι ότι δεν είναι καλα ψυχικα. Το ψυχιατρικο αυτοκινητο περιμενει απεξω από το στουντιο να τον μπαγλαρώσουν, να τον πακεταρουν.
Γραφε μονο όταν αισθανεσαι ομορφα,
κερνας σφηνακια την ζωη, κ σε κερναει κ αυτή,
κ διπλα η πιατελα με τους τσιπουρομεζεδες.
-Κερασμενα από μενα. Είναι όλα κερασμενα από μενα. Τα τσιπουρα κ τα σφηνακια είναι από μενα.
Αν όταν γραφεις ,ακουσεις την πιο πανω δηλωση, είναι σημαδι ότι η συνουσια δεν ηταν ασφαιρα πυρα. Βρηκε στοχο.
-Κερασε τα παιδια άλλο ένα σφηνακι. Από μενα.
οι μεγαλυτεροι καλλιτεχνες είναι τα παιδια
