Δεν είμαι φιλόσοφος, δεν φτιάχνω συστήματα, είμαι τελείως αναρχικός, το ίδιο αναρχικός oσο κ η ιδια

τιτλος: Δεν είμαι φιλόσοφος, δεν φτιάχνω συστήματα, είμαι τελείως αναρχικός, το ίδιο αναρχικός oσο κ η ιδια η ζωη. Η Ζωη. Η Αντωνια.

"Δεν είμαι φιλόσοφος, δεν φτιάχνω συστήματα΄ είμαι τελείως αναρχικός, το ίδιο αναρχικός όσο κι η ίδια η ζωή. Δεν πιστεύω στα συστήματα. Αποτελώ μια μη-συστηματική, αναρχιστική ροή΄ δεν είμαι καν ένα πρόσωπο, είμαι μια απλή διαδικασία. Δεν ξέρω τι σου είπα χθες, και ο άνθρωπος που το είπε δεν βρίσκεται εδώ για να απαντήσει΄ έχει φύγει. Είμαι εδώ, και μπορώ να απαντήσω μόνο για την παρούσα στιγμή. Μην περιμένεις λοιπόν για το αύριο, γιατί δεν θα είμαι εδώ. Και ποιός θα δημιουργήσει συνέπεια, ποιός θα βρει το νήμα που δεν θα είναι αντιφατικό; Δεν υπάρχει κανείς. Και θα ήθελα να γίνεις κι εσύ το ίδιο." Οσσο. Ο αγαπημενος μου δασκαλος .

Εμεινα ετσι λιγο με τον εαυτο μου κ μετα αρχισα να γραφω:

Τον κερασε σφηνακια. Ηλθε κοντα του κ τον κερασε σφηνακια. Τσουγκρισαν τα ποτηρακια τους κ το κατεβασε μονορουφι. Όταν το κατεβαζε την κοιταγε στα ματια της. Μέλι. Μελι κ το σφηνακι. Ηπιε κ το δικο της γιατι η ιδια δεν πινει.

Σταματω να γραφω .Καποιος μου κτυπα το ανοιχτο παραθυρο. Κοιταζω εξω τα δεντρα κ την φυση κ μενω αναυδος. Η φυση να με κοιταζει κ να με παρατηρει. Ενιωσα ομορφα κι ταυτοχρονα ένα αισθημα ευθυνης. Ευθυνης για μενα, που ειμαι κομματι αυτου που λεγεται φυση. Ειμαστε τα κυτταρα της . Εμεις οι ανθρωποι ειμαστε οι μικροσκοπικες μοναδες, τα τουβλακια αυτου που μας περιτριγυριζει , μας τρεφει κ μας ταιζει. Στο προσωπο μου εμφανιστηκε ένα χαμογελο κ μια λεξη. Σεβασμος. Κ μια ανατριχιλα με διαπερασε από πανω μεχρι κατω, σαν αστραπη που διασχιζει την ατμοσφαιρα . Πολλες φορες όταν πεφτουν αστραπες φοβαμαι. Παντα φοβαμαι τις βροντες κ τις αστραπες. Τωρα που μιλω για αστραπες, σκεφτομαι’ όταν ακουγεται μια βροντη οτι εχει ένα μεταλικο ηχο. Πεντακαθαρο, σαν στέρεο συστεμ κ όταν πεφτει διπλα σου ο κεραυνος, εχει μια οσμη από μεταλο. Όπως όταν τροχιζεις μια λαμαρινα με τον τροχο για να την γυαλισεις. Κ μια γευση επισης στην γλωσσα το ιδιο μεταλικη. Κ οι τριχες στο σωμα(οσοι ακομα δεν τις ξυριζουν) να σηκωνονται όπως όταν σου φιλουν τα αφτια με μεγαλη τρυφεροτητα. Θυμαμαι μια φορα πριν καμποσα χρονια( παραμυθι είναι η ζωη μας), που η μανα μου σφουγγαριζε την βεραντα. Εβρεχε ακομα, κ η μανα μου μαζευε τα νερα απο την βεραντα του ισογειου του σπιτιου μας. Μια μονοκατοικια. Επεσε κεραυνος εκει μπροστα της κ εβγαλε μια ορθογωνια τρυπα 2Χ3 ποντους πανω στο τσιμεντενιο δαπεδο. Δεν επαθε τιποτε κανενας μας.Τα νερα της βεραντας ρουφηκτικαν αμεσως από την τρυπα που πηγαινε σε βαθος μεσα στη γη. Οι κεραυνοι είναι όπως τα μπουζι του αυτοκινητου μας. Οι ακιδες από το μπουζι εχουν ανοιγμα μονο 1 χιλιοστο κ χρειαζεται 20 χιλιαδες βολτ για να υπερπηδησει το κενο των ακιδων κ να σπιθιρισει. Η αστραπη πρεπει να υπερπηδησει το κενο μεταξυ των συννεφων κ της γης. Εκατομμυρια βολτ. Η φυση είναι ο πρωτος εφευρετης του μπουζι στο αυτοκινητο σου,

μικρες αστραπουλες συμβαινουν κατω από το καπό,

της μηχανης σου,

κ συ δεν καταλαβαινεις τιποτε.

-Θελεις μπουζοκαλωδια, σου λεει ο μαστορας ηλεκτρολογος.

-Πόσο;

-50 ευρω τα καλά κ 20 ευρω τα μετρια. Σου συστηνω τα καλα.

Παιρνεις τα καλά. Επώνυμα. Bosch. Στις 3,000 στροφες της μηχανης εχουμε 6,000 σπινθηρισμους ανα λεπτο. Μεχρι να φτασεις στο κομμωτηριο θελεις 30 λεπτα κ 180,000 σπινθηρισμους. Κ μεχρι να γυρισεις πισω κ να ξεχαστεις αφηρημενη στα φαναρια, πλησιαζεις το μισο εκατομμυριο.

Δεν το ξερεις, αλλα ετσι είναι. Μικροι κεραυνοι κατω από το καπό ,στην καρδια της μηχανης, που τη κρατουν ζωντανη.

Κατεβασε μονορουφι τα 2 σφηνακια κ αστραψαν τα ματια του. Ανεβασε αμεσως 10,000 στροφες. Μεσα στο κοκκινο. Την φιλησε κ μπηκε ολοκληρος μεσα στη φωτια της, χωρις να τον νοιαζει τιποτε. Αυτή υπηρχε μονο κ τιποτε άλλο. Γυναικες! Είναι αστραπες! Παντα ηταν αστραπες οι γυναικες. Η καρδια του κινητηρα των ανδρων δουλευει με αυτά τα μπουζι. Γυναικα μπουζι.

-Γιατρε ειμαι αρρωστος. Τι να κανω;

-Αλλαξε μπουζι στο αμαξι σου. Καπνίζει πολύ η εξατμιση σου.

-Ε, κ λοιπον, τι να βαλω;

-Εισαι παντρεμενος. Χαλασμενο μπουζι.Βαλε μπουζι μαρκας: Ερωμένη.

Εβαλε’ κ ο ανθρωπος εβαλε φτερα στο σαραβαλακι του που πεταξε μεσα στα συννεφα κανοντας αεροπλανικα κολπα. Ενα αεροπλανο Σπίτ-φάϊαρ του δευτερου παγκοσμιου πολεμου να κανει βυθισεις,

μεσα σε ομορφους δασωδεις κολπους κ στητά βουνα,

στητα βουνα με παπαρουνες στις κορυφες τους. Ολοκοκκινες .

-Γιατρε μου, καπνιζει παραπανω τωρα. Τι να κανω;

-Βαλε νίτρο.

Εβαλε.

-Γιατρε μου καιγομαι, αλλα μου αρεσει. Τι να κανω;

-Τιποτε.Εγινες αγιος. Δοξασμενος. Τυχερος. Εισαι από τους λιγους τυχερους εδώ πανω στη γη. Ολοι είναι πεθαμενοι. Ψοφιοι. Εισαι ζωντανος κ σε ζηλευω.Προχώρα!

Κ ο φιλος μας προχωρησε κ καηκε ολοκληρωτικα κ πηγε στον Παραδεισο. Κ κει στον παραδεισο ως γνωστον τα παντα είναι ησυχα κ προβλεψιμα,

κ μια βαρετη ρουτινα,

σαν πρωινο ξυπνημα μετα από ποτοκατάχρηση. Κ μια μαστουρα εκει μεσα. Χασίς.

Ολα τελεια. Τιποτε απροβλεπτο. Νεκρά.

Επεσε σε καταθλιψη. Κ ο θεος τον εστειλε ξανα στην αγκαλια της.

-Δεν κανεις για εδώ παιδι μου, τεκνο μου,τραβα στην αγκαλια της!

Πηγε. Αντωνια. Γη.Ζωη

μια ιστορια,

αφιερωμενη στην Αντωνια,

μαυρα μακρια μαλλια, μεχρι κατω,

κ θα φανω λιγο σαν ηλεκτρολογος μαστορας. Μπουζοκαλωδια.

Μαλλια, εκατομμυρια βολτ. Μια αστραπη. Μια ενωση. Του ουρανου κ της γης.