στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μπλε μελάνι σε λευκό χαρτί,
λέξεις που δεν θα διαβάσεις ποτέ.
Οι δρόμοι μας χωριστοί,
σε ένα γαλάζιο ουρανό στα μάτια σου,
γκρίζο στα δικά μου.
Το χέρι που σε αγγίζει,
στην σκέψη σου,
μια φορά θα ευχηθώ
να είναι το δικό μου.
Το παιχνίδι της μοίρας μου ύπουλο
και μισώ τον εαυτό μου
που μπορεί ακόμα γλυκά να σε θυμάται.
Σε όλα αυτά που ΔΕΝ είπες-μπορώ να σε συγχωρέσω.
Σε όλα αυτά που ΔΕΝ είπα -μπορεί να με συγχωρέσεις.
Στα όρια αγάπης και μίσους βαδίζω και μπορώ να σκεφτώ χίλιους λόγους να σε μισώ
και έναν να σ΄ αγαπώ ακόμα
πως με ένα σου χαμόγελο
μπορούσες να σβήσεις την μελαγχολία μου,
που τώρα πια με έχεις καταδικάσει.
(και σας ευχαριστώ όλους για το ζεστό καλωσόρισμα να είστε καλά!)
