Απλώνεται ο κόσμος εμπρός μου όσο ένα αποτύπωμα απ’το πόδι μου όσο ένας καρδιακός παλμός όσο μια ανάσα νοός κι ένα βλέμμα ξοδεμένο όχι στο χτες μα στο α λ λ ι ώ ς
στεφανιαίος λυγμός ερωτικός μονάχα ερωτικός πνέων τα λοίσθια μα παραδόξως σταθερός ίλιγγος τόσο απέχει απ’το παράδεισο ένας γκρεμός… έβδομος 2010