Νυχτερινή Πτήση

Στη θέση που καθόμουνα
νυχτερινή την πτήση μου
για Χίθροου Λονδίνο
με λύπη διαπίστωσα
βιβλίου σημειώσεις μου
τις ξέχασα στα βιαστικά
σπίτι στο κομοδίνο...

Τα μάτια έκλεισα λοιπόν
αφού μια γρήγορη ματιά
παράθυρο στα δεξιά
έριξα στην ατέλειωτη
και απλωμένη νύχτα

μα αστέρια που λαμπύριζαν
συναίσθημα αλλόκοτο
απόψε με πλημμύριζαν

Βυθίστηκα στις σκέψεις μου
ψάχνοντας ηρεμία..

Και ξάφνου
αλλόκοτη φωνή
στα δεξιά κοντά μου
ψιθυριστά τα λόγια της
έσβησαν όνειρά μου..

« Μάθε να ξέρεις γρήγορα
εκεί στ’ αστέρια θα βρεθείς
και πρόσεξε μη φοβηθείς..»

Απότομα ανακάθισα
κεφάλι μου στα δεξιά
κοιτάξω πρόσωπό του
με έκπληξη αντίκρισα
Γέροντα με λευκά μαλλιά
μακάρια κοιμότανε,
χοντρό βιβλίο – άγνωστο-
βαστώντας στον καρπό του..

Και πάλι πιο παράξενο
άλλη φωνή μελωδική
το πάρω με προέτρεπε..
(get it… get it…!)
την δω δεν μου επέτρεπε..

Ανάσες γίναν έντονες
σαν να’ τρεχα με βήματα,
με δρασκελιές παράξενες
περνώ τα συναισθήματα..

Και πάλι σαν εκοίταξα
η θέση ήταν άδεια…
μα το βιβλίο το χοντρό
εκεί βρισκόταν ανοιχτό…

Κεφάλαιο – σημείωση -
«Τα περασμένα βράδια..»

Φωνή και που συνέχιζε
Πιλότου οδηγίες..
ν’ ακούγεται επίμονη,
πολύ μελωδική..
κι επίμονα να με καλεί
την ίδια προτροπή..
(get it.. get it.. !)..

Aπόφαση στα χέρια μου
απότομα αρπάζω
χοντρό βιβλίο
κι’ άξαφνα και άθελα
κραυγάζω..

Κεφάλαια ολόκληρα
ζωή μου ναν’ γραμμένη..
διάβαζα ξαναδιάβαζα
μ’ αναπνοή κομμένη…

Στο τέλος το κεφάλαιο
μόνο λευκές σελίδες..
όλο να είναι άγραφο
σαν το κοστούμι τ’ άραφο..

Το μόνο μια σημείωση
με κόκκινα τα γράμματα..

«Πρόσεξε στις σελίδες του
πως θα’ ναι η γραφή σου
για να μην ολόκληρη
χαθεί και η ζωή σου…

Γράψε πολύ προσεκτικά
χωρίς καμιά βιασύνη
τα’ αστέρια δεν ζητούν πολλά
μονάχα καλοσύνη !... »

Τράνταγμα ένιωσα τραχύ..
και τότε ήταν που ξύπνησα

Όνειρο ήταν το λοιπόν !..

Και ήταν τόσο ζωντανό !..

Το βλέμμα μου μηχανικά
σηκώνεται ως ότου..
λόγια ευγενικά 
ακούω του Πιλότου…

Νίκος Στυλιανού

logoclub.gr 2010..