στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Στο απώτερο ίχνος της καρδιάς
Σκαλίζω μια εικόνα
Κρατώντας την εκεί βαθειά
Ελπίζω να μη φύγει
Να μείνει εκεί, να με κρατά
Σε κάθε νέα πληγή
Φαντάζομαι ότι δεν εγκαταλείπει
Την πόρτα μου δεν κλείνει
Η εικόνα μου μιλά
Βοηθάει τις στιγμές
Κι εγώ δεν αφήνω τη μπογιά
Να χάσει από τη θαμπάδα
Την έχω συντροφιά
Στήριγμα στο πόνο
Την κοιτώ και μου χαμογελά
Σε κάθε νέο πόνο!
Η εικόνα πεθαίνει σιγά σιγά
Σβήνει η Ψυχή μου
Δεν ήταν ποτέ εδώ κοντά
Ψέμα στην θέληση μου
Μένω όμως εκεί να κοιτώ
Ελπίζω να ξανάρθει
Στα μάτια να με κοιτάξει αληθινά
Να δει τη χαρά μου…
