στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Χάραξε..
Σε περίμενα…
Χρόνια σε περίμενα να φανείς.
Με ένα χάδι γλυκό,
με ένα βλέμμα τρυφερό,
με ένα πάθος ασίγαστο.
Κοίτα με τώρα..
Τώρα,
στο τέλος μας..
Ρίξε μια ματιά
Απόμεινε το σπίτι μας βουβό..
Περήφανο στέκει στην μέση …
στο σαλόνι..
Έλα να το πάρεις που τόσο το λαχτάρησες...
Αφήνω τις πόρτες ανοιχτές
και την αγάπη μου.
Απόψε,
φανερωνόσουν μέσα στις σκιές..
Και απέναντι. .εγώ
Με ανοιχτά τα χέρια..
Να χορεύω όπως τότε..
Τότε αγάπη μου,
που σε αντίκρισα πρώτη φορά
Μάτια μελαγχολικά..
Στάθηκα μπροστά από το ολόγιομο φεγγάρι απόψε.
Όπως τότε..
Που πήρες τα χέρια μου μέσα στα δικά σου
και με είπες γυναίκα σου
και σε είπα άντρα μου..
Με μάρτυρες τα αστέρια και έναν βελούδινο ουρανό,
να γίνεται στρώμα,
να ξαπλώσει ο έρωτας
Θυμάσαι;
Κάποτε ..
Κρατήσαμε ένα μικρό χεράκι.
Μαζί..
Ένα χεράκι ροζ.
Και μαζί κεντήσαμε ελπίδες
Τόση ευτυχία…
Και ύστερα,
Μέσα στην κοιλιά μου,
νανούριζα τα παιδιά μας.
Στο στήθος μου κουρνιάζετε.
Εγω..εσυ..και μια γεμάτη με χαρά μήτρα.
Ποιος δράκος σε κοίμισε αγάπη μου..
Πως χάθηκες..
Ποια μοίρα σε έκλεψε..
Αφήνω το κάστρο σου.
Μελάνιασε η ζωή μας...
Έγειρε σε λευκά δωμάτια..
Κύλησε πάνω σε ρόδες..
Μάτωσε σε τέσσερις τοίχους..
Πώς να συμβιβάσω αγάπη μου το όνειρο;
Δεν άντεξα ζωή μισή..
Σε περίμενα..
Δεν ήρθες ούτε και απόψε.
Χάραξε πια..
Αντίο ..
