Άνασσα

όπως αφήνεσαι

στην υδάτινη αγκαλιά του Ποσειδώνα

και στα απέραντα πλάτη του ενοσίχθονα

το κορμί απλώνεται νωχελικά

θέλω να μου παραδοθείς

όχι με τις περίτεχνες λέξεις

ή τον επιδέξιο τρόπο

μα με το βλέμμα μόνο

και την γλυκιά σου ανάσα

Άνασσα των λογισμών μου

να με ακολουθήσεις

να με πρωτοερωτευτείς

μαζί μου να είσαι

στο ταξίδεμά μου

στο πιο υπέροχο Άγνωστο

στο πιο όμορφο στερέωμα

στο πιο βελούδινο ουρανό

κι όπως στα αρχαία της σκέλη

η Μητέρα ξεκουράζει

το πυρ και το ζεστό υγρό

έτσι θα σε νανουρίσω

στα φιλιά μου

έτσι θα σε ενθρονίσω

στα όνειρά μου

έτσι θα σε λατρεύω

σ’όλη τη ζωή μου…

15/12/2005