στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ταξιδέψαμε μαζί
στο βαγόνι για Ζωή
σε ετούτη τη Γη
μα εγώ σου το’ χα πει
μην έρθεις εσύ
να μη πληγωθείς…
Χαμογέλασες δειλά
όταν σου είπα πως στη Γη
έχει αγκάθια πολλά
έχει αγκάθια η αγκαλιά
μην έρθεις μαζί
να μη πληγωθείς
Είμαστε συνεπιβάτες
με βαλίτσες αυταπάτες
όση και αν φέραμε χαρά
αυτή δεν μας αρκεί
σκοτώνουνε στη Γη
πληγώνουνε πολύ
έχουν θάψει τη χαρά
με δάκρυα πολλά
και πόνο μαζί…
Και γέλασες εσύ
όταν σου είπα πως στη Γη
έχει αγκάθια πολλά
έχει αγκάθια η αγκαλιά
μην έρθεις μαζί
να μη πληγωθείς…
Τώρα πια ζήσαμε…
είδαμε. Μάθαμε…
κλάψαμε,
κι’ όλοι αυτοί μαζί
μας «θάψανε»…
Πήρανε, φτύσανε…
κτύπησαν, χλεύασαν,
έδιωξαν…
Εγώ όμως αν θυμάσαι
στο ‘χα πει
πως φτιάχνουν καρφιά
και όποια καρδιά
τους πει πως αγαπά
την σταυρώνουνε φριχτά
δεν αντέχουν στη Γη
Αγάπη πολύ…
Μίσος, πόνος, δάκρυ, φθόνος,
στάχτη, ψεύδος, χτύπος πλάτη,
χέρι που κρατά μαχαίρι,
φρίκη, οδύνη, πόνος, δάκρυ
άκρη σ’ άκρη…
Ζήλια, αίμα, απάτη, ψέμα
και καρφιά καρδιά και χέρια…
και καρδιές που στάζουν αίμα,
μες το ψέμα…
… Ναι…
Έλα πια τώρα μαζί
στο ταξίδι επιστροφής
να κάνουμε πάλι οι δυό
και να φύγουμε από εδώ…
όπου πάντα σ’ αδικώ
και μόνο πονώ…
Θυμάσαι στο’ χα πει
πως φτιάχνουνε καρφιά
και όποια καρδιά
τους πει πως αγαπά
σταυρώνουν φριχτά
γελάνε μετά…
Τώρα πια ζήσαμε, είδαμε,
κλάψαμε, μάθαμε…
Εγώ όμως αν θυμάσαι στο’ χα πει…
………..
Τώρα στη στάση περιμένω
το επόμενο το τρένο
Πέτα όλες τις βαλίτσες
με τις πίκρες και το κλάμα…
Κι έλα αγάπη μου συνάμα
στη βαλίτσα σου και μόνο
βάλε την Αγάπη μόνο
Βάλε μόνο την Αγάπη…
μόνο την Αγάπη στη Ψυχή…
Νίκος Στυλιανού