Οι αποδείξεις της θλιβερότερης παρακμής δεν μπορεί παρά να είναι οι σαφείς ενδείξεις μιας επερχόμενης ακμής.
Η υπομονή που έχει εξαντληθεί απαιτεί το κρίσιμο ποσοστό ενέργειας για να γίνει επιμονή ξανά και ανάταση.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια διαφυγής. Ούτε ακροποταμιές και σπήλαια καταφυγής. Υπάρχει πλέον μονάχα η επόμενη μάχη που πρέπει να κερδηθεί. Κι αυτό αποτελεί τη δέσμευση του Ανθρώπου στον άνθρωπο.
Ορθώσου για να δεις.
Σταμάτα πλέον μονάχα να κοιτάζεις.
Το χαμόγελο που έχει σβήσει δεν έχει πεθάνει. Περιμένει απλώς το χρονισμό του για να ξανανθίσει στα πρόσωπα.
Και στα πρόσωπα αισθάνεσαι την παρακμή. Στα πρόσωπα αισθάνεσαι και την αληθινή ομορφιά.
Παραμόρφωσε όσο θέλεις το σώμα. Αν το πρόσωπο παραμένει ακέραιο, αστιγμάτιστο, καθαρό, δεν έχει κριθεί ακόμη τίποτα.
Μόλις παραμορφωθεί το πρόσωπο, δεν υπάρχει ανάγκη να ερευνήσεις το σώμα. Κι εκεί είναι που δύει ο μεγάλος ίσκιος και ανατέλλει ο ήλιος… στο πρόσωπο…
Κι αυτό είναι η παρακαταθήκη του Ανθρώπου.
Ορθώσου για να δεις
Σταμάτα πλέον μονάχα να κοιτάζεις!