ΑΠΛΩΣ ΑΥΤΟ...(ΕΝ ΜΕΡΕΙ)

Παιδιά

Παιδιά παντού ολόγυρα

Ένα χαμόγελο κρεμασμένο

Σ’ένα άδειο πρόσωπο

Ένα βλέμμα σκοτωμένο

Απ’το αλκοόλ της θλίψης

Ένα μαχαίρι στο τραπέζι

Που έκοψε κάποιες φλέβες

Πριν λίγες ώρες

Μεγάλε ήλιε

Έχεις δύσει πια

Κι αν φωτίζεις ακόμη

Είναι από ελεεινή φιλαυτία

Απλώς αυτό…

Ενας δρόμος

Ήταν μονάχα ένας δρόμος

Είχε κόστος να τον περπατήσεις

Αλλά δεν είχε αδιέξοδα

Μονάχα λίγο μόχθο

Να αντέχεις

Να ανέχεσαι

Να προχωράς

Να σηκώνεσαι

Ένας δρόμος

Και στο πρώτο βήμα του

Έκανες πίσω

Στο πουθενά…

Απλώς αυτό…

Γύρω μου

Ένα κουρασμένο τοπίο

Όμως εγώ χαμογελάω

Και θέλω τούτο να το εκτιμήσεις

Εάν μπορούσαμε λοιπόν

Να φιληθούμε ακόμη μια φορά

Στις διασταυρώσεις δρόμων με περίεργα ονόματα

Για να τους θυμόμαστε πάντα

Και μαζί τη γεύση απ΄τα ανυπόμονα χείλη

Απλώς αυτό…

Εστω κι αν νόμιζες πως το ήξερες

Το όνομά μου σου έμεινε κρυφό

Κι εγώ δεν έμαθα ποτέ

Το αληθινό σου όνομα

Συναντηθήκαμε γνωστοί

Και χωρίσαμε ξένοι…

Απλώς αυτό…

2006