ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Και εσύ έρωτα
εκατόφυλλο πορφυρό μου ρόδο
που γεννήθηκες μέσα από τις φλόγες ,
όταν άπιστοι έκαιγαν
μια νύχτα δίχως φεγγάρι
την  Άγια Τράπεζα
όπου φύλαγαν οι θνητοί
τα μυστικά της καρδιάς τους ,
γίνε το κάλεσμα της μούσας
και η ηχώ  που καλπάζει
στα άηχα μονοπάτια της σιωπής μου,
όταν η νύχτα σαν σκοτεινός καβαλάρης
θα καλπάζει προς τα εκεί
που υψώνεται των άστρων η πολιτεία ,
και το αίμα πέταλα φωτιάς
θα σκορπά στις φλέβες του φεγγαριού
την άγια εκείνη στιγμή
που η μια ψυχή ψάχνει την άλλη
όταν ο πόθος σαν κρασί
θα ρέει σε χρυσοκέντητο βενετσιάνικο ποτήρι.
Βάσω  Μπρατάκη