Στην παλιά γειτονιά
ήταν όλα πιο απλά
τώρα πια ,στη σιωπή ,όλα αυτά
ξαφνικά ,χάνονται ,στο πουθενά…
Στην παλιά γειτονιά
ήταν όλα μαγικά
πόλεμο και κρυφτό ,
παίζαμε
σαν παιδιά ,
πως μου λείπουν όλα αυτά…
Εικόνα άδεια
ζωή σε γυάλα
αυτή που τώρα ζω
στιγμή ο χρόνος πια
πόσο γρήγορα περνά
σαν σκιά….….
σαν μια σκιά
Στα παλιά αρχοντικά
σε ερείπια σκοτεινά
πόλεμο και κρυφτό
παίζαμε
σαν παιδιά,
με τον φόβο στην καρδιά…
Μια εικόνα άδεια
μια ζωή σε γυάλα
ειν’ αυτή που τώρα ζω
πως φοβάμαι πάλι πια
κάθε μέρα που περνά
σαν μια σκιά….….
σαν μια σκιά….
Το μυαλό μου εκεί γυρνά
τότε που ‘μαστε παιδιά
σαν μια συντροφιά
που αργοσβήνει
όμως δίνει
κάθε της νύχτα
κάθε της βήμα
μια ανάμνηση βαθειά
που ζει μέσα μου πια
άρωμα και μυρωδιά
που με μεθά..
που με μεθά….