Τις νύχτες σαν πέφτει η μοναξιά
βαρύ μολύβι στον μαύρο κόρφο
αρχίζεις να αναρωτιέσαι
ολοένα και πιο πολύ
για όλα αυτά που έγιναν
γύρω από εσένα ή και μαζί με εσένα
σκηνές και λόγια που πονούν
σαν το μαχαίρι που βρήκε τον στόχο.
Τις νύχτες σαν αρχίσει να μετριέται η σιωπή
η δική σου και η δική μας σιωπή
αρχίζεις να αναρωτιέσαι ολοένα και πιο πολύ
για τα λόγια που πέθαναν χωρίς λόγο
λόγια που άλλοτε ήταν αγαπημένα ,
και τους φίλους που έφυγαν κάποια μέρα
σαν τις γυναίκες που μοιράστηκαν
για μια νύχτα μονάχα , έρωτα και κρεβάτι.
Τις νύχτες σαν αρχίσουν να πονούν οι πληγές
που σου χάρισαν τα χρόνια και οι εμπειρίες
αρχίζεις να το νιώθεις ολοένα και πιο πολύ
πως γέρασες ανάμεσα σε ναυάγια και θανάτους .
ΑΘΉΝΑ 1984