Στην πολυθρόνα κάθεται
ο γέρος αναπαύεται
κι' ακούει μαγεμένος...
μύθους και παραμύθια
μετά δυό πιάτα πού'φαγε
γεμάτα με ρεβύθια..
Όπως και κάθε βράδυ
έτσι κι απόψε το ταχύ
έφτασε στο παλάτι
διαβάσ' το παραμύθι του
να του γεμίσει το μυαλό
με αμπελοσοφίες
ο άλλος,
ο αλλοπρόσαλλος
ο γκρίζος γέρος και κακός
μυαλό τσαλακωμένο,
τον βλέπω διπλωμένο
στον καναπέ διαβάζει
κοντά στα μάτια το χαρτί
πολύ πρεσβυωπία
και περισσό το μένος...
φωνή του γερασμένη,
χέρια που τρέμουν
προσπαθούν κρατήσουν το βιβλίο,
κεφάλαιο να τελειώσει
μυαλά να του φουσκώσει...
Λάβαρα πάνω στ' άλογα
κοντάρια δυσανάλογα
μύθους πολλούς πλασμένους..
σφαγές, πολέμους, κτήσεις..
πολλές τις κατακτήσεις..
πνιγμένες μες τα τέλματα
με βιασμούς και αίματα...
μα και γενοκτονίες...
Όλο για τέτοια θέματα,
τέτοια θέλει ν' ακούει
στη χώνεψη να ρεύεται..
φουσκώνει και επαίρεται,
πολύ να ονειρεύεται
πως έγινε Σουλτάνος,
και έχει φτιάξει με το νου
αίολες θεωρίες
για αυτοκρατορίες...
Πέρασε και ξεπέρασε
σύνορα και συνθήκες
γι αυτό μαχαιροπήρουνα
τα' βγαλε απ' τις θήκες,
να φοβερίσει όμως ποιούς ?
Μήπως δίπλα τους γείτονες
Ηρώων απογόνους ?...
Βαριά την Ιστορία ?...
Γέρο ξεκούτη αδιάβαστε
που σου φουσκώνουν τα μυαλά
οι γύρω αυλικοί σου
κι εσύ τους εμπιστεύεσαι
χοροπηδάς και χαίρεσαι
κατέβα από το άλογο
καθ' ότι δεν υπάρχει
στο νου σου μόνο, άλογο
βάφτισες το Καλάμι....
Και μη φουσκώνεις τις φωνές
γιατί θα πέσεις ξαφνικά
κι αυτό ειν' επικίνδυνο
σε τέτοια ηλικία...
Μην έχεις αυταπάτες
άπιαστου μεγαλείου
αγγίζοντας τα όρια
ενός γέρου γελοίου !...
Νίκος Στυλιανού