Ποιο προαιώνιο σφάλμα μου εξοφλώ
Ότι καλό με βρίσκει δεν μπορώ
να το χαρώ
ότι καλό με βρίσκει καταστρέφω
Με την αφή, σαν τον τυφλό
χαρά ζητώ
κι όλο στο ίδιο ράγισμα επιστρέφω
Ποια είν΄ η πηγή που βγάζει κόκκινο νερό
κόκκινο αίμα από φόνο
ξεχασμένο
Βλέπω στον ύπνο μου συχνά το ιερό
τον βασιλιά πάνω στο θρόνο του
σφαγμένο
Φωνή μου έχω: λάλημά του πετεινού
την προδοσία μου ορίστηκε
να λέω
του μακρινού, του πεθαμένου αστερισμού
το φως
να κλαίω
Ποιό προαιώνιο σφάλμα μου εξοφλώ
αίμα πηγμένο
Ζω σε κλουβί μα για το πέταγμα μιλώ
το ξεχασμένο
Μαρία Λεμεσού