στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Κάθομαι στο υψηλότερο σημείο του πάρκου. Χειμωνιάτικο μεσημέρι. Ο ουρανός γαλανός , λίγο λευκό και φώς τον κάνουνε ξεκάθαρο… θλίβομαι! Γιατί να μην είμαστε έτσι και οι άνθρωποι;
Κάθομαι στο υψηλότερο σημείο του πάρκου. Χειμωνιάτικο μεσημέρι. Ο ουρανός γαλανός , λίγο λευκό και φώς τον κάνουνε ξεκάθαρο… θλίβομαι! Γιατί να μην είμαστε έτσι και οι άνθρωποι;
Δυο σπουργίτια τιτιβίζουν στο απέναντι δέντρο. Πετούν το ένα δίπλα στο άλλο ,ξαναγυρίζουν στο κλαδί τους, το ένα δίπλα στο άλλο ,με μια απλότητα. Συνειδητοποιώ ότι αιώνες ανθρώπινης εξέλιξης μας έκαναν και χάσαμε την πρωτόγονη ανάγκη για συντροφικότητα. Δημιουργήσαμε επιστήμη, την εξελίσσαμε αλλά η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου γιγαντώθηκε. Νιώθω λες και είμαι σε γυάλα , λίγο πράσινο κι αρχέγονα ένστικτα… μετά από εκεί ξεκινάει η πόλη με την σύγχρονη κοινωνία. Τι είναι αυτό που μας άλλαξε; Τέσσερις μικρές φτερούγες περικλείουν περισσότερη αγάπη απ’ όσο ολόκληρη η ανθρωπότητα….;
Η τελευταία σκέψη με σόκαρε. Ένιωσα την απώλεια στους αιώνες. Το ένα σπουργίτι πέταξε , το άλλο έμεινε στην θέση του παρατηρώντας το. Σε λίγα λεπτά γύρισε πίσω με έναν καρπό στο ράμφος του. Τον μοιράστηκαν… Ήρθαν κοντά κι ένωσαν τα φτερά τους… Πόσο ζωντανό… Αγάπη κι έρωτας! Τι αξία έχει η ζωή χωρίς να μοιράζεσαι;;;
Ίσως αυτό να χάσαμε ή δεν το διαχωρίσαμε από την αρχή. Η αγάπη αλλοιώνει την εξουσία και ενώνει. Καθαρή αγάπη σημαίνει μοιράζομαι με εσένα χωρίς σκοπό ,μόνο με υπερβολή και συναισθήματα. Η πράξη μου είναι και για τους δυο αλλά και αν όχι , δική σου κράτησε την ,νιώσε την και ανταπόδωσε την με το ίδιο κίνητρο ,εμάς ή εμένα. Ας καταλήξουμε στην αγάπη μέσα από τις κοινές πράξεις – όχι σε μέγεθος ή αριθμό – ως σκοπό της συνύπαρξής μας. Κατάργηση του ΕΓΩ ή του ΕΣΥ και γέννηση του ΕΜΕΙΣ… Σ’ αγαπώ γι αυτό που ζούμε. Σ’ αγαπώ και θα στο δείχνω…
Σύννεφα μαζεύτηκαν..οι πρώτες σταγόνες με αφύπνισαν. Νιώθω ακόμα το όνειρο ,αν ήταν, οι σκέψεις ήταν δικές μου ή των μικρών πτηνών; Μήπως εκείνα με παρατηρούν θέλοντας να μου δείξουν κάτι; Έμεινα κι εγώ εκεί νιώθοντας κάθε σταγόνα… Κοίταζα ψηλά των ουρανό… Περίμενα να δω ή να ακούσω ακόμα κάτι…
