Sub Menu

Eίσοδος Μελών

Who's Online

Έχουμε 333 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO PAGE ** Ποίηση του δρόμου
 

του δρόμου Featured Hot

συλλογη: της ψυχής το λυκαυγές

Περπάτησα ενα απόβραδο
-έχουν περάσει χρόνια-
έναν ασήμαντο, μικρό
και ξεχασμένο δρόμο,
τριγύρω ορθώνονταν μυρτιές
πλαγιές ροδοβαμμένες
κι η καταιγίδα ελύσσαε
και μου΄σπρωχνε τον 'ωμο.

Περπάτησα και ρίζωναν
τα πόδια μου στο χώμα
λες κι απο κάτω στέναζαν
τα μνήματα του αιώνα,
κι η καταιγίδα ελύσσαε
στον ώμο μου, κι εντός μου
σαν πάνω μου να κράτησα
για πάντα το χειμώνα.

Ροδοβαμμένες οι πλαγιές
το δρόμο αγκαλιάζαν
μ΄έναν αγέρα πορφυρό
που εφύσαε .., σαν τώρα,
κι ο δρόμος ανηφόριζε
τα πόδια σαν κινούσα
και γίνονταν ασήκωτη
του πηγαιμού η ώρα.

Τότε σε πρωτοαντάμωσα
σ΄ένα χαμένο βήμα
-πανώρια που ήσουνα σκιά-
με φορεσιά κατράμι,
τότε που πρώτη μου φορά
άκουσα τη φωνή μου
και στης ψυχής ερίζωσες
την πιο βαθιά θαλάμη.

¨Ερωτες σκόρπιοι και νεκροί
δίπλα στο καλντερίμι
με εβατήρια πένθιμα
θρηνούσανε οι μέρες,
κι ο χρόνος τους εμάζευε
-δίπλα σαν περπατούσα-
και για την άγια λησμονιά
φεύγανε σε γαλέρες.

Κι η καταιγίδα ελύσσαε
και μάτωνε ο ώμος
απ΄το μαστίγιο του καιρού
και της βροχής τη μήνη,
τελειώσανε τα βήματα
κι έμεινε ακόμα δρόμος
σαν να΄ταν απερπάτητος
σ΄ορίζοντα που σβήνει.

Και τελευταία μου φορά
άκουσα τη φωνή μου
στα λόγια σου τα πένθιμα
που φόρεσες στο στήθος,
κι ακόμα σφίγγουν το λαιμό
κι ας πέρασαν τα χρόνια
σαν μου στοιχειώσαν ,της ψυχής
το χρώμα και το ύφος.

Δεν έχει μείνει ανάμνηση
που να μην έχει πόνο
κι άλλη δεν γνώρισα σκιά
εσένα απ ΄όταν είδα,
μα έρχονται ώρες που ξανά
αναζητώ τον δρόμο,
εκείνον που ελύσσαε
στον ώμο η καταιγίδα.

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 7 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

του δρόμου

πολύ καλό !!!!

δεν ξέρω γιατί αλλά οι στίχοι του μου θύμισαν τον αγαπημένο μου Σεφέρη...

Μπράβο!


**********************************************************************************************
αν αγγιξα πενα, το οφειλω στον κωστα καρυωτακη και τον κωστα ουρανη. Η πενθιμη αφηγηματικη ριμα ειναι στ αληθεια η πατριδα μου.για τον σεφερη δεν ξερω γιατι ειναι λιγες οι μνημες που εχω απο τον μεγαλο νομπελιστα μας. σε ευχαριστω θερμα για τα καλα σου λογια
Reviewed by ΒΑΣΩ ΜΠΡΑΤΑΚΗ
February 27, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

Ότι και να γράψω θα λίγο, έχεις μια αρμονία στη γραφή σου.
Εικόνες και συναισθήματα … αληθινά και υπέροχα.
Λίγο το 5…
Reviewed by powerlesspower
February 12, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

Πάρα πολύ καλό ...Οι στίχοι σου άψογοι
Reviewed by desyllasi
February 05, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

Πολύ καλό, μπράβο !
Reviewed by Nikos Stylianou
February 03, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

Του δρόμου

Τι να πει κανείς γι' αυτό το ποίημα. Κάθε του στίχος είναι απλά συγκλονιστικός,όλο το ποίημα είναι μια πλημμύρα συναισθημάτων που σταδιακά ξεχειλίζουν την ψυχή.Θυμίζει λυρική ποίηση άλλων εποχών.Ειδικά η πέμπτη στροφή είναι το κάτι άλλο. Ακόμα και οι 5 βαθμοί το αδικούν. Θανάση, χίλια μπράβο.


*************************************************************************************************
τωρα τα παραλες εσυ αδοξε!!! σε ευχαριστω πολυ!!!!
Reviewed by Άδοξος ποιητής
February 02, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

η γραφή σου έχει πάντοτε πλούτο εσωτερικό και δύναμη περιγραφής... η δε κλιμάκωση αναδεικνύει όλο το φορτίο των λέξεων...
Reviewed by SAILOR
February 01, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 

Μπράβο, Νάσο!
Reviewed by ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
February 01, 2011
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: