Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Who's Online

Έχουμε 195 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO PAGE ** Επιστημονική Φαντασία Το κάλεσμα της παράνοιας(μέρος 5ο)
 

Το κάλεσμα της παράνοιας(μέρος 5ο) Hot

Το κάλεσμα της παράνοιας(μέρος 5ο)

(5)  Ένα πεσμένο αναπηρικό καροτσάκι κείτονταν στην είσοδο του νοσοκομείου, προκαλώντας την αυτόματη γυάλινη πόρτα να ανοιγοκλείνει ασταμάτητα. Σίγουρα το νοσοκομείο δεν ήταν σε εφημερία, αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε την παντελή έλλειψη προσωπικού και ασθενών. Η υποδοχή ήταν έρημη και οι πρώτοι θάλαμοι που αντίκρισε ο Νίκος ήταν επίσης άδειοι καθώς έκανε τα πρώτα του βήματα μέσα στο εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο. Ένιωσε άβολα.

Η αίσθηση που είχε από τότε που αντίκρισε εκείνη την φρικαλέα σκηνή, στο προαύλιο του σχολείου, δεν έλεγε να τον αφήσει. Κάτι τον κυνηγούσε. Η ανάσα του κόπηκε καθώς είδε μια σκιά να τον περιεργάζεται, καλά κρυμμένη μέσα στο σκοτάδι που έριχνε ο τοίχος απέναντι από το νοσοκομείο. Απέσυρε το πεσμένο αναπηρικό καροτσάκι και γύρισε στην υποδοχή για να βρει τον διακόπτη που ήθελε.

Κατάφερε να τον διαχωρίσει από τους υπόλοιπους και να τον γυρίσει. Η είσοδος του νοσοκομείου είχε κλειδώσει. Δεν θα άνοιγε αυτόματα πλέον όταν κάποιος πλησίαζε. Σηκώνοντας τα μάτια του όμως είδε ότι η σκιά είχε φύγει. Υπήρξε ποτέ η απλά την είχε φανταστεί; Δεν είχε χρόνο να σκέφτεται τέτοια πράγματα. Έπρεπε να βρει αν ήταν κάποιος μέσα στο νοσοκομείο. Κάποιος ζωντανός. Η απουσία αίματος συνηγορούσε στο γεγονός ότι δεν είχε εισβάλει κάποιο από τα τέρατα που κυκλοφορούσαν έξω. Παρ’όλα αυτά το νοσοκομείο φαινόταν να είχε εγκαταλειφθεί με βιασύνη. Ο πρώτος όροφος ήταν εντελώς άδειος. Οι σκάλες που οδηγούσαν στον δεύτερο ήταν αρκετά σκοτεινές καθώς δεν είχαν κανένα παράθυρο να τις φωτίζει. Ανοιγοκλείνοντας τον διακόπτη ο Νίκος διαπίστωσε ότι τα φώτα δεν λειτουργούσαν. Έπρεπε να είναι προσεκτικός.

Άρχισε να τις ανεβαίνει πιάνοντας ταυτόχρονα και τον τοίχο για να τον καθοδηγεί.

Ανεβαίνοντας και τα τελευταία σκαλιά έφτασε στο χώρο αναμονής του 2ου ορόφου. Αισθάνθηκε ένα κρύο ρεύμα αέρος. Το δωμάτιο φωτιζόταν από ένα σπασμένο παράθυρο, οι κουρτίνες του οποίου είχαν σκιστεί. Δεν ήθελε ούτε καν να σκεφτεί την αιτία που έκανε το παράθυρο να σπάσει. Πλησιάζοντας στο πρεβάζι του παραθύρου παρατήρησε την απουσία θραυσμάτων γυαλιού. <Γιατί σε μένα θεέ μου;>, αναρωτήθηκε κοιτάζοντας το ματωμένο φεγγάρι που δέσποζε ακόμη στον ουρανό. Την ίδια στιγμή άκουσε γυαλιά να σπανέ και με την άκρη του ματιού του έπιασε μια σκιά να εξαφανίζεται σε ένα σοκάκι δίπλα στο νοσοκομείο. Πλέον, τα μάτια του είχαν συνηθίσει στον φωτισμό που προερχόταν από το κόκκινο φεγγάρι και κατάφερε να διακρίνει μερικά θρυμματισμένα γυαλιά που κείτονταν στο δρόμο. Κάποιος ή κάτι τα είχε πατήσει Αυτά συνηγορούσαν στο γεγονός ότι το τζάμι δεν έσπασε από κάτι που προσπάθησε να μπει στο νοσοκομείο αλλά από κάτι που ήθελε να βγει από αυτό και στην προσπάθεια του πήδηξε από τον 2ο όροφο… Επίσης δεν πέθανε ή τραυματίσθηκε από την πτώση όποτε μάλλον ήταν προς όφελος του που δεν βρισκόταν ακόμη στο κτίριο, σκέφτηκε ο Νίκος. Ξαφνικά ένα ουρλιαχτό έκανε την καρδιά του να σταματήσει. Είχε ακούσει και αλλά στην πορεία του, αλλά αυτό ήταν το πιο τρομαχτικό από όλα. Ίσως γιατί ακούστηκε από τόσο κοντινή απόσταση. Ίσως γιατί ήξερε βαθιά μέσα του ότι κάθε φορά που ακούγονταν αυτό το καταραμένο ουρλιαχτό άλλη μια ανθρώπινη ζωή έφτανε στο τέλος της. Έπρεπε να καταλάβει τι γινόταν. Από το παράθυρο δεν μπορούσε να δει τίποτα σημαντικό και έτσι αποφάσισε να αφουγκραστεί. Το μόνο που άκουγε όμως ήταν την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή. Όχι. Ανάμεσα στους χτύπους άκουσε και κάτι άλλο. Κάτι σαν ψιθύρισμα. Ερχόταν από πίσω του. Γύρισε απότομα και κοίταξε το δωμάτιο που βρισκόταν σαν να το έβλεπε για πρώτη φορά. Ο χώρος αναμονής ήταν ένα μικρό δωματιάκι με μερικές πλαστικές καρέκλες καρφωμένες στο δάπεδο εκτός από δυο που τις είχαν ξεριζώσει και ήταν πεσμένες δίπλα του. Δ’ Γυναικολογική έλεγε η ταμπέλα δίπλα από τη μοναδική πόρτα του δωματίου. Από εκεί ερχόταν και το ψιθύρισμα. Μαζεύοντας ότι θάρρος του είχε απομείνει από αυτήν την εφιαλτική νύχτα την έσπρωξε για να ανοίξει.

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 2 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Συνέχιζέ το !Ξέχνα Χατζησεβ. και τα άλλα και γράφε..Δ' Γυναικολογική ε???χαχα...
Reviewed by desyllasi
May 18, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Η αίσθηση μου είναι, ότι ο δρόμος ( ανοικτός ) είναι μπροστά σου... Στο εύχομαι. Καλή συνέχεια.
Reviewed by Nikos Stylianou
May 15, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: