Χρυσό κλουβί φτιαγμένο απ άχυρο
Μέσα σ αυτό χοροπηδάμε όλοι
Σαν το πουλί που πηδά αμέριμνο
Αργοπεθαίνουμε σ αυτή την πόλη
Σκιές ατέλειωτες τρέχουν στο δρόμο τους
Σαν καλοκουρδισμενο ανθρώπινο ρολόι
Μέσα στο θόρυβο , μέσα στην κόλαση
Φώναξα μα δεν μ άκουσαν όλοι .
Σταμάτα λίγο κι άκου την ανάσα μου
Άσε να παν να γαμηθούνε όλοι
Έχεις ανάγκη από λίγο ακρόαση
Πες για την μοναξιά που σε σκοτώνει .
Πες για τα όνειρα σου που τα γκρέμισαν
Τις απαντήσεις που σου χρωστάνε όλοι
Γι αυτούς που καθορίζουνε την τύχη σου
Για όσους σου μαράζωσαν την νιότη .
Πες για το μέλλον σου το αβέβαιο
Για την αγάπη που δεν έχεις νιώσει
Πες για το στόμα σου που είναι δηλητήριο
Για την ελπίδα που δεν σου χουν δώσει .
Χρυσό κλουβί φτιαγμένο απ άχυρο
Δεν με κρατάς , έχω την γνώση
Αργοπεθαίνω μα δεν έχασα τον πόλεμο
Και θα γκρεμίσω ότι μου χετε δώσει .