Η μεγάλη κραυγή έσκισε τον αέρα στα δύο. Μπορεί και παραπάνω.
Απλώς τα δύο ήταν αυτά που φάνηκαν να πέφτουν μετά τη βαθιά αναπνοή της συνέχειας.
Μετρίου αναστήματος μικρό κεφάλι, λεία κρανιακή επιφάνεια και στα πλαϊνά ολιγότριχη η παραλλαγή της αναμνήσεως.
Στα μάτια η αθωότητα περιπλεγμένη με το απάντημα των κλειδωμένων μυστικών και στα αυτιά τακτοποιημένοι οι ψίθυροι της μεγάλης υπομονής.
Στις προθήκες του βλέμματος η αναζήτηση των χαμένων χρόνων και στην κίνηση όλη η αδεξιότητα του σύμπαντος να προκαλεί την ισορροπία.
Εκείνη, στα πρώτα γράμματα, με το διάφανο περιτύλιγμα της αποκαλύψεως να δίνει και να παίρνει.
Θηλυκότητα παντός καιρού και πάσης καταστάσεως προετοιμασμένη από καιρού εις καιρόν συμφώνως με τας επιταγάς των μικρών και μεγάλων αιθουσών.
Εντυπωσιακή στα αποτυπώματα, της περιελίξεως σημαντική άρπαξε απ’ τα μαλλιά την παροιμία, έκλεισε τα βλέφαρα και παραδόθηκε στην ανάγνωση.
Και στην άλλη πλευρά του μισοφέγγαρου η αφήγηση εγκαταλείπεται στα σκαλοπάτια, αφήνοντας τον επίλογο στην επανάληψη μιας συνηθισμένης σκηνογραφίας.
Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ